Papa heeft achondroplasie: willen we wel of geen baby?
De keuze of je wel of geen kinderen wilt, is voor iedereen anders en daarover definitief beslissen kan lastig zijn. Extra lastig als er een gendefect meespeelt, zoals: achondroplasie. Een erfelijke aandoening waarbij je kortere armen en benen hebt en veel kleiner bent dan normaal. De partner van Monique heeft achondroplasie. Na een aantal tests besluiten zij ervoor te gaan. Met succes! Lees hieronder haar bijzondere bevallingsverhaal.
Ons verhaal is anders dan andere bevallingsverhalen. Robert, de vader, heeft achondroplasie. Een erfelijke skeletaandoening waardoor ‘ie kortere armen en benen heeft en klein van stuk is. Toen we voor een kind wilden gaan, was het bij ons dus de de vraag of we een baby met achondroplasie zouden krijgen of dat het een normale lengte zou krijgen.
Tests achondroplasie
We hebben vooraf veel tests laten doen of Robert een erfelijk gen heeft die hij eventueel kon overdragen aan de baby. Gelukkig had hij het gen niet en konden we doorgaan met zwanger worden. De eerste keer dat we zwanger waren is het helaas misgegaan. Er bleek geen hartslag te zijn. Doordat de embryo er niet uitkwam, werd ik erg ziek. Ik moest naar het ziekenhuis om curretage te ondergaan.
Opnieuw zwanger na miskraam
Drie maanden later bleek ik opnieuw zwanger. We waren hartstikke blij, maar het was ook spannend. Gelukkig werd alles goed in de gaten gehouden. Toch kreeg ik zwangerschapsvergiftiging met 37 weken. Weer werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Daar werden de baby en ik goed in de gaten gehouden, want ze vonden het nog te vroeg om al te gaan bevallen. Vanaf een week voor de bevalling heb ik in het ziekenhuis gelegen en toen vonden ze het tijd dat ik ingeleid werd. De ontsluiting moest op gang komen, dus uiteindelijk duurde het nog een dag.
In het ziekenhuis blijven na bevalling
Tijdens de bevalling vroeg ik om een ruggenprik, de pijn was te hevig. Uiteindelijk is ons zoontje met veel geweld op de wereld gekomen. Op moederdag is hij geboren. Dexx Michael van Gelder. Dexx is dus twee weken te vroeg geboren, maar gelukkig is alles goed met hem. En deze kersverse mama kreeg het allerbeste moederdag cadeau! Dexx en ik moesten nog een week in het ziekenhuis blijven voor we naar huis mochten.
Jemig, die twee weken in het ziekenhuis waren heftig. Maar eenmaal thuis ging alles zo goed! We hadden een geweldige kraamverzorgster: Kim. Zowel Robert als ik zijn haar heel erg dankbaar.
Ook jouw bevallingsverhaal delen?
Wil jij ook je bevallingsverhaal met andere mama’s (to be) delen? Dat kan. We zijn heel benieuwd. Stuur je verhaal (500 - 800 woorden) naar redactie@wij.nl en wie weet delen we jouw verhaal binnenkort via de kanalen van WIJ. Verhalen worden anoniem geplaatst.