“Onze eerste dochter werd 4,5 week te vroeg geboren en ook bij de tweede heb ik het voorgevoel dat dit weer gaat gebeuren. Echter, acht mijn verloskundige de kans klein.

Twaalf dagen voor de uitgerekende datum kom ik om 14.00 uur thuis, nadat ik een uur in het bos heb gewandeld. Nouja, eigenlijk leunend tegen elke boom heb gestaan, want waar is mijn conditie gebleven!?

Oefenweeën?!

Ik voel een kramp en na een minuut of twaalf weer één. Dan komt het na zes minuten en dan weer na tien minuten. Om 19.00 uur bel ik de verloskundige om hem voor te bereiden op een mogelijke nachtelijke bevalling. Ons motto: je kunt maar beter alvast voorbereid zijn.

Meneer de verloskundige vindt het niet zo serieus klinken, oefenweeën zijn het. Ik zeg nog: “Nou ze doen anders best wel zeer hoor”, waarop hij antwoord dat dit nog wel mee valt. Ik kan het niet laten en zeg: “O, hoe vaak ben jij precies bevallen dan?” Hij negeert deze opmerking en zegt: “Ik ga ervan uit dat ik je maandag gewoon bij de controle zie." Daarmee is de kous af.

Daarna bel ik toch mijn moeder. Die vraag ik alvast om op onze oudste te passen als we naar het ziekenhuis moeten. Ze komt eraan en moet daarvoor 45 minuten rijden. Ik wacht geduldig.

Als de verloskundige mij ziet, vertrekt zijn gezicht direct

Om 19.50 uur verlies ik wat vruchtwater. Meteen bel ik de verloskundige weer. Hij vertelt dat hij eraan komt. Vanaf dat moment worden de krampen steeds heviger en komen ze sneller. Om 20.30 uur komt mijn moeder binnen. Ik zit inmiddels vol in mijn weeën. Nog steeds geen verloskundige!

Om 20.45 uur komt meneer rustig onze oprit op lopen. Als hij mij ziet, vertrekt zijn gezicht direct. Bij de controle blijk ik al 9 centimeter ontsluiting te hebben. Geen ritje meer naar het ziekenhuis. Tenzij ik op de vluchtstrook wil bevallen.

Chaos in huis

Onmiddellijke is het chaos. Mijn man die door de verloskundige ineens van alles moet gaan halen. Ik op mijn beurt die roept dat dat niet mag en dat hij bij mij moet blijven om op mijn rug te drukken. Om 21.10 uur hou ik het niet meer. Ik krijg enorme persweeën. Bij de controle zit ik op 10 centimeter ontsluiting. Na 1 keer persen (om 21.15 uur) is daar onze dochter.

De bevalling is in zijn geheel gedaan door onze verloskundige en mijn man. Mijn moeder zit met onze oudste (inmiddels ook wakker) op de bank. Om 21.20 uur komt de kraamhulp binnen gerend. Helaas te laat, haha. Gelukkig is alles goed gegaan en we hier later om lachen.”

Ook je verhaal delen?

Heb jij ook een bijzondere bevalling meegemaakt en wil je die graag met andere mama’s delen? Deel dan je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Verhalen worden anoniem geplaatst. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.