Vertellen dat je bevallen bent aan familie? Roos wachtte bewust 3 dagen
Achteraf is het misschien niet zo aardig naar onze ouders, maar echt: ik kan het iedereen aanraden. Luister. Onze tweede werd geboren rond de klok van 23.00 uur. We wonen midden in de stad en hadden die avond een parkeerplaats voor onze deur gereserveerd voor de verloskundige. Parkeren is in de avond echt een crime. Op twee schragen had mijn man een papier bevestigd waarop stond: Vrijhouden ivm bevalling!
De verloskundige kon dus voor de deur parkeren. Mijn partner Sander was in de buurt en hij was er volledig voor mij. Onze oudste, Willem, lag lekker in de andere kamer te slapen. Kaarsjes brandden, fijne muziek op de achtergrond en we genoten van de intimiteit tussen ons twee. Vanaf nu kon er een tweede kind bij. We zouden een mooi gezin vormen met twee kinderen.
De geboorte
Het was voor mij niet makkelijk om zwanger te worden. De bevalling ging gelukkig volgens het boekje en verliep voorspoedig. Toen we die avond eindelijk in bed lagen, nadat de verloskundige was vertrokken, vonden we het te laat om onze beide ouders te bellen met het heugelijke nieuws. De volgende ochtend kwam Willem aan de hand van Sander zijn kleine broertje bekijken. Het was zo lief hoe hij hem voorzichtige kusjes gaf. We kropen lekker met z’n allen op bed en Sander maakte een ontbijtje.
Dagenlang samenzijn en geen bezoek
“Wat als we nu eens een paar dagen hier samen blijven zonder de buitenwereld al toe te laten”, zei Sander. “Het voelt zo fijn om even met elkaar te zijn.” “Wat een goed idee!”, zei ik meteen. Zo kon Willem al onze aandacht krijgen, per slot van rekening is het voor hem een grote verandering. Vanaf nu zal hij onze aandacht moeten delen met zijn broertje. En ik kon ook een beetje bijkomen zonder dat ik al meteen bezoek moest ontvangen.
Sander liet de gordijnen in onze woonkamer dicht en hij regelde ondertussen alles. Die enige die langskwam was de verloskundige. Hij verwende mij met heerlijk eten, regelde de thuiszorg en speelde met Willem.
Ouders waren not amused
Pas na drie dagen hebben we het onze ouders verteld. Die kwamen meteen en vonden het uiteraard niet zo leuk (“Wie doet dat nou?”). Maar ze waren het ook meteen vergeten toen ze de kleine in mijn armen zagen.
Onze buuf bleek achteraf bang dat er iets mis was gegaan. Ze had het bord gezien en de dagen daarna was alles donker. Ik dacht nog: we moeten haar misschien even appen, maar ik ben het in de drukte en de hectiek van die eerste dagen vergeten.
Lees ook: Dit is de belangrijkste tip die je vandaag gaat lezen als je zwanger bent