Hoe het begon

Mijn vriend en ik gingen een avondje bij mijn schoonmoeder eten. Ik voelde me goed, maar af en toe had ik een flinke steek in mijn buik. Na het eten maakten we, zoals gewoonlijk, nog een avondwandeling. Terwijl we liepen, kreeg ik weer een erge steek en zei tegen mijn vriend: “Laten we maar terug naar de auto gaan.”

Huh?! Ik ben net nog naar het toilet geweest, wat is dit?

Een onverwacht begin van de nacht

Eenmaal thuis aangekomen, waren de steken verdwenen. We ploften op de bank en keken nog een film. Rond 23.00 uur gingen we naar bed en vielen meteen in slaap. Maar ’s nacht werd ik om half twee wakker omdat ik naar het toilet moest. Toen ik terug in bed kwam, voelde ik plots dat ik in mijn broek aan het plassen was. “Huh?! Ik ben net nog naar het toilet geweest, wat is dit?” dacht ik nog.

Mijn vliezen breken

Ik sprong uit bed en rende terug naar het toilet. Onderweg zag ik een spoor van vruchtwater. Ik maakte mijn vriend wakker en riep: “Mijn vliezen zijn gebroken, het gaat beginnen!” Ik voelde me enthousiast en vond het spannend tegelijk.

Metteke tijdens haar zwangerschap

Proberen te slapen

Het was 01.45 uur toen mijn vliezen braken. Een kwartiertje later besloot ik om nog even proberen te slapen, omdat ik nog geen weeën voelde. Maar daar kwam snel verandering in! De weeën begonnen bijna gelijk toen ik er ook maar aan dacht om te gaan slapen. Eerst lichte weeën, maar ze werden steeds sterker. Mijn vriend en ik hielden de timer bij, en na een uur wisten we dat het tijd was om de verloskundige te bellen.

Naar het ziekenhuis

De verloskundige zou rond 4.00 uur komen. Toen ze aankwam, ging alles ineens heel snel. Ze controleerde hoever ik was en ik had al 3/4 cm ontsluiting. Omdat ik in het ziekenhuis wilde bevallen, zei de verloskundige dat we nu moesten gaan als ik dat nog steeds wilde.

Terwijl ik me snel probeerde aan te kleden, voelde ik ineens dat ik moest overgeven. Dus rende ik naar de badkamer, waar ik niet alleen overgaf maar ook weer vruchtwater verloor. Daar zat ik dan, op de vloer, met weeën, overgevend en vruchtwater verliezend, maar vastberaden om onze kleine te ontmoeten.

Aangekomen in het ziekenhuis

Uiteindelijk, na mezelf opgefrist te hebben, waren we om half vijf onderweg naar het CW ziekenhuis in Nijmegen. Grappig genoeg hadden we op die dag eigenlijk nog een afspraak staan om een intake te doen, zodat we wisten wat ons te wachten stond tijdens de bevalling. Maar daar hadden we nu niks meer aan, want ik was al aan het bevallen.

Eenmaal in het ziekenhuis werden de weeën heftiger. Rond half zeven werd ik weer gecontroleerd en ik had 8 cm ontsluiting. Ik belde mijn ouders om hen te vertellen dat ze mochten komen. Ondertussen voelde ik steeds meer aandrang om naar het toilet te gaan, maar de verloskundige zei dat ik moest blijven liggen, omdat ik waarschijnlijk al 10 cm ontsluiting had.

Het moment van persen

Om 06.40 kreeg ik een enorme persdrang. Ik riep dat ik naar het toilet moest, maar ik mocht niet meer. Uiteindelijk bleek dat ik inderdaad 10 cm ontsluiting had en mocht ik gaan persen. Terwijl ik aan het persen was, kwam mijn moeder binnen met de camera. Ik riep nog: “Hoi mam!”

De geboorte van Kayla

Tussen het persen door hoorde ik op de kamer naast ons een baby huilen en zei ik nog: “Hiernaast is er eentje geboren… nu wij nog.” Een uur later, om 07.39 uur, werd onze prachtige dochter Kayla Maria geboren.

Ik kijk erg positief terug op de bevalling. Natuurlijk deed het pijn, maar op dat moment heb je zoveel adrenaline. Je denkt alleen maar aan je kind, en dat je haar na negen maanden eindelijk in je armen wilt houden.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal van ongeveer 500-800 woorden via redactie@wij.nl. Je mag er ook 2 á 3 foto’s bij sturen. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.