Mijn zwangerschap en bevalling gingen helaas niet zoals had gemoeten. Hoewel ik heel blij was dat ik zo snel zwanger was, bleef de roze wolk niet lang. Ik werd erg misselijk, viel veel af en had weinig energie. Maar dat hoorde erbij, toch? Er zat een baby in mijn buik en daar moest ik hard voor werken.

Pijn in rug met 26 weken

Met 26 weken kreeg ik midden in de nacht enorme pijn in mijn rug. De pijn was bijna onhoudbaar. Ik kon niet meer slapen en ik moest ervan overgeven. Omdat het midden in de nacht was, hebben we gebeld met de SE. Het was mijn rug, dus iets met de baby zou het niet zijn, zeiden ze. Ze zagen geen reden om mij langs te laten komen en ik moest maar proberen te slapen. De volgende ochtend kon ik naar de huisarts.

Overgeven van de pijn

Dat slapen ging natuurlijk niet en de pijn werd er niet minder op. We stonden om acht uur ’s ochtends bij de huisarts, overgevend van de pijn. Gelukkig kon hij ons gelijk helpen. Hij kon ook niet bedenken waar de pijn van kwam. ‘Het zal een spiertje zijn en wel wegtrekken’, zei hij en we werden naar huis gestuurd. Een uur later belde de huisarts dat hij er toch geen goed gevoel bij had. Hij stuurde ons naar het ziekenhuis.

CT-scan tijdens zwangerschap

Eenmaal in het ziekenhuis duurde het een eeuwigheid voordat ik geholpen werd, de pijn was bijna ondraagbaar en ik was continu aan het overgeven. Er werd een echo gemaakt waaruit bleek dat er gelukkig niets met de baby was. Maar dat loste mijn pijn niet op. Er werd een CT-scan gemaakt. Niet ideaal tijdens een zwangerschap, maar ik had geen keuze. Uit die scan bleek dat ik een longembolie had. Erg gevaarlijk, maar prima te behandelen met bloedverdunners in de vorm van een spuit - tabletten mochten niet. Deze zou ik de rest van de zwangerschap moeten zetten.

De bevalling met 41 weken

Verder verliep de zwangerschap prima en met 41 weken begonnen de weeën. Eenmaal in het ziekenhuis, want ondertussen was ik natuurlijk medisch, bleek dat ik pas drie centimeter ontsluiting had. Dat ging nog wel even duren. De nacht duurde lang, maar in de ochtend kwam er meer beweging in. Vanwege mijn longembolie werden pijnstillers afgeraden, dus de pijn was vreselijk. Toen ik eindelijk mocht gaan persen, ging het mis. Er werd gezegd dat ik harder moest persen en beter mijn best moest doen. Ik verloor erg veel bloed en de hartslag van mijn baby was heel hoog. Ze hadden ingeknipt en kwamen met een vacuümpomp aan, maar daar wilde ik niks van weten.

Hoofd gynaecologie tijdens bevalling erbij

Omdat ik veel bloed aan het verliezen was en het niet goed ging, kwam het hoofd gynaecologie binnen om te helpen. Er is ooit gezegd dat zij alleen de lastige en highrisk bevallingen deed. En daar stond ze dan, bij mij in de kamer. Iedereen werd gelijk afgesnauwd door haar en er werd meer orde gecreëerd. De mensen die er niets te zoeken hadden, moesten weg.

Na een tijd persen was mijn baby eruit. Gezond en wel werd ze op mijn borst gelegd. Er stond een emmer vol bloed onder mijn bed, en de vloer was helemaal rood, maar ze was er. Alleen de placenta moest er nog uit. Ook dit lukte niet, dus ik moest naar de OK. Toen ging het echt mis. Het bloeden stopte niet, dat bleef er maar uit komen. Met spoed werd ik de OK in gebracht en enige tijd later werd ik wakker in de uitslaapkamer. Ik kreeg een ijsje tegen de keelpijn en hoorde dat alles goed ging met mijn dochter.

Bloedtransfusie na bevalling

Ik voelde me zo slap door het bloedverlies. Maar toen ik in de kamer kwam waar mijn man en kersverse dochter aan het wachten waren, voelde ik me beter. Ondanks de katheter en het feit dat ik een paar dagen in het ziekenhuis moest blijven, zou het nu wel goedkomen. Tot de volgende dag: omdat ik zoveel bloed had verloren, was mijn ijzerwaarde te laag en kreeg ik een bloedtransfusie. Dat vond ik ontzettend heftig. Ik kreeg daarna last van nachtmerries en was non-stop misselijk (alweer).

Na vier dagen in het ziekenhuis, mochten we naar huis. De kraamzorg krijg je voor zeven dagen, dus we hadden er nog drie over. Dat was pittig, want ik kon nog steeds slecht lopen en onze wc zit beneden. Gelukkig ging het met mijn dochter goed en ook de borstvoeding kwam goed op gang. Het herstel heeft lang geduurd, maar ik kon echt wel van mijn dochter genieten. Maar een bevalling en zwangerschap? Die moeten mensen echt niet onderschatten.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.