‘Even’ plassen om 05.15

Precies 41 weken zwanger ben ik als ik voor de zoveelste keer even uit bed ga om te plassen. Dit heb ik elke nacht de laatste weken en ik laat altijd het licht uit. Ik voel me niet anders dan anders. Het is de laatste dag zonder baby, want morgen gaan ze mijn vliezen breken. Ik heb immers al 3 cm ontsluiting sinds de laatste controle, maar van de voorweeën merk ik amper iets. Kennelijk is onze kleine het niet eens met plan om mij de volgende dag in te leiden en besluit zelf het heft in haar kleine handjes te nemen, want vlak na het afvegen breken spontaan mijn vliezen. Als ik op mijn hand blaas begint het vruchtwater te lopen, maar het is nog geen grote plas. Licht aan, maandverband in, het is begonnen!

Ik maak eerst mijn vriend wakker die dolenthousiast koffie gaat zetten en de vluchttassen klaarzet. Ikzelf wilde graag mooie bevallingsfoto’s en aangezien ik nog geen weeën heb, besluit ik om - nuchter als ik ben - mijn make-up nog op mijn gemakje te doen. Ondertussen bel ik de verloskundige die aangeeft rond 08.00 uur langs te komen.

05.45: beginnende weeën

Eenmaal beneden beginnen de weeën vrijwel meteen. Ik besluit op mijn yogabal te gaan zitten om ze op te vangen, ondertussen begint mijn vriend de weeën te timen. Ze blijken meteen regelmatig; om de 3 minuten een krachtige wee van 1 minuut. Daarom bel ik de verloskundige opnieuw, ze komt er zo snel mogelijk aan. Om half 7 komt mijn vruchtwater er ineens alsnog met een grote golf uit en daarna gaan de weeën over in een weeënstorm. Ondanks dat dit mijn eerste bevalling is en ik geen pufcursus heb gedaan, keer ik volledig in mezelf en lukt het me goed om de weeën weg te puffen. Ondertussen komt mijn beste vriendin binnen, zij gaat mee naar het ziekenhuis. Als de verloskundige er om 06:45 uur nog niet is belt mijn vriend nog een keer. Ze blijkt toevallig de straat in te rijden op dat moment dus dat is een enorme opluchting. Eenmaal binnen wil ze meteen mijn ontsluiting meten en blijkt dat ik al op 5-6 cm zat. Meteen inpakken en wegwezen dus!

Weeën wegpufffen

07.45: na 5 minuten alweer uit bad

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis wil de verloskundige een bad voor me vol laten lopen om de weeën in op te vangen. Dat lijkt me heerlijk dus ik stem in, maar als ik net vijf minuten in bad zit voel ik ineens enorme drang om te poepen. Daarop haalt mijn vriendin de verloskundige erbij om mijn ontsluiting toch nog eens te checken. Omdat ik nog maar zo kort bezig was dacht ze nog niet dat het om persweeën ging, totdat ze toch echt volledige ontsluiting voelde. Daar gaat mijn warme bad; ik moet er gelijk uit. Om 07.59 uur mag ik persen! De persfase doorsta ik zonder pijnstilling. Daar hoopte ik op, maar ik had me erop ingesteld dat ik wel met pijnstilling zou bevallen.

Het persen begint met 20 minuten op de baarkruk. Dat wilde nog niet zo vorderen dus ga ik na die 20 minuten op bed op mijn zij liggen. Na nog eens 23 minuten persen mag ik om 09:.41 uur mijn mooie dochtertje zelf aanpakken. Met een Apgarscore van 10 blijkt ze helemaal gezond. Ze wordt gewogen en weegt 4230 gram, daarna mag ik haar voor het eerst aan de borst voeden. Ondertussen wordt de placenta geboren. Mijn vriend gaat bijna van zijn ‘stokkie’ als hij die ziet. Ik word daarna ook maar meteen gehecht. Ik blijk wonder boven wonder alleen oppervlakkige schade te hebben.

10.30: genieten van een broodje zalm

Mijn beste vriendin gaat kort na de bevalling een broodje voor mij halen met gerookte zalm, terwijl ik zelf even ga douchen. Daarna gaan we nog even een rondje videobellen en om 12.30 uur wandel ik het ziekenhuis zelf weer uit.

Alles, maar dan ook echt alles, is gegaan zoals ik hoopte dat het zou gaan. Tot mijn herstel aan toe. Echt, lieve mama’s to be, laat je niet gek maken door alle horrorverhalen op het internet. Droombevallingen bestaan echt.

Lees ook: 5x positieve bevallingsverhalen