Na 13 jaar opnieuw zwanger

“Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, wist ik eerlijk gezegd even niet wat ik ervan moest vinden. Ik heb al een zoon van zeventien, een dochter van zestien en een dochter van dertien. Net nu ik weer wat meer tijd voor mezelf zou hebben, kwam ik weer in de luiers! Maar ik draaide snel bij en ook mijn man Arif vond het geweldig. Hij is niet de biologische vader van de andere kinderen en het was voor hem de eerste keer dat hij een zwangerschap en een bevalling zou gaan meemaken.

Ik was heel benieuwd wat de kinderen ervan zouden vinden. We hebben ze de echo laten zien toen we samen rustig op de bank zaten. De oudste twee waren meteen helemaal blij, de jongste moest nog even wennen aan het idee dat ze straks niet meer de jongste zou zijn.

Hoewel ik tijdens mijn zwangerschap erg misselijk was en veel last had van mijn bekken, heb ik er wel enorm van genoten. Ik was achttien toen ik voor het eerst moeder werd en had in die tijd veel stress, daardoor heb ik niet zo bewust bij mijn zwangerschappen stilgestaan. Deze keer heb ik mijn rust genomen als ik voelde dat het nodig was. En we hebben uitgepakt met een gender reveal party en een babyshower met alles erop en eraan.”

Geplande keizersnede

“Al sinds het begin van mijn zwangerschap wist ik dat ik een keizersnede zou krijgen. Mijn andere kinderen zijn in Turkije geboren en daar kon je destijds kiezen tussen een natuurlijke bevalling of een keizersnede. Omdat ik zo jong was, adviseerde de arts om voor een keizersnede te gaan. Vanwege het littekenweefsel dat daardoor ontstaat en voor problemen kan zorgen als je weeën krijgt, werd aangeraden om ook nu voor een geplande keizersnede te kiezen. Waar ik het meest tegenop zag, was de ruggenprik. Gelukkig ging dat allemaal goed.”

Die onvergetelijke eerste blik

“Er werd een groen doek tussen mij en mijn buik gespannen. Toen de baby uit mijn buik gehaald werd, ging het doek omlaag en kon ik haar door het folie zien. Het viel me meteen op dat haar huid zo mooi roze was en ze heel veel haar had, net een Sneeuwwitje. Na de controles werd ze op mijn borst gelegd, dat was een prachtig moment. Meteen voelde ik weer die liefde die ik ook bij de geboortes van mijn andere kinderen voelde, zo bijzonder.

Waar ik heel blij mee ben, is dat ik het deze keer heb laten vastleggen door een geboortefotograaf. Van mijn andere bevallingen heb ik helemaal geen foto’s en dat ervaar ik toch als een gemis. Ik kan me er amper iets van herinneren. Zo’n bevalling gaat zo snel, dankzij die beelden vergeet je het niet.”

Foto: Idil met dochtertje Deniz © Pure Life Geboortefotografie

Samen sterk tijdens de bevalling

“Ik ben snel gestresst en bezorgd, maar mijn man blijft in alle situaties kalm. Dat hij altijd voor me klaarstaat, heeft me tijdens mijn zwangerschap en bevalling enorm geholpen. Ik voel me veilig bij hem. Voordat de artsen met de keizersnede begonnen, deed mijn man een gebed. Dat vond ik een mooi moment. Het was voor hem natuurlijk ook heel spannend en dit was zijn manier om te tot rust te komen.”

Voordat de artsen begonnen, deed mijn man een gebed om tot rust te komen.

De eerste kennismaking

“Mijn dochters zaten al in de wachtkamer van het ziekenhuis te wachten, mijn zoon kwam iets later. Mijn oudste dochter was heel enthousiast en wilde haar zusje meteen in haar armen nemen, de andere twee waren iets afwachtender. Dat past ook hun bij hun karakters. Mijn zoon was bij de gender reveal teleurgesteld dat het een meisje was, maar daar is hij helemaal van teruggekomen. ‘Al zouden er tien jongetjes voor de deur staan, ik wil Deniz voor geen goud missen’, zei hij laatst. Dat ze de geboorte van hun zusje zo bewust mee hebben gemaakt, vind ik heel mooi. Ze zijn zó gek op haar. Als ze een tussenuur hebben, fietsen ze snel naar huis om even met haar te knuffelen.”

‘Deniz is een cadeautje voor ons allemaal’

“Mijn andere kinderen zijn in Turkije geboren. Daar heb je geen kraamzorg, dus dit was voor mij de eerste keer. Ik vond het heel fijn dat er een kraamverzorgster was om me te helpen. Het verschonen van een luier en aantrekken van de kleertjes is als fietsen, dat verleer je niet. Maar dankzij haar tips en tricks is het gelukt om borstvoeding te blijven geven. Zo deed ze zakjes appelstroop voor me in de vriezer die je als een soort gelpads kon gebruiken, zo slim!

Tijdens de kraamweek moest Deniz helaas terug naar het ziekenhuis, want het leek alsof ze aan het stikken was. Ook was ze ondervoed. Ze bleek een verborgen reflux te hebben, wat betekent dat de sluitspier tussen de slokdarm en de maag nog niet volledig ontwikkeld is. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en weegt ze nu zelfs iets meer dan gemiddeld. Ze doet het zog goed! Als ik naar mijn oudste zoon kijk, kan ik niet geloven dat hij zo snel zo groot is geworden. Daarom geniet ik nu zoveel mogelijk van deze periode. En ik niet alleen, Deniz is een cadeautje voor ons allemaal.”

Dit artikel is eerder verschenen in magazine WIJ.