Een dag na de uitgerekende datum werd ik ‘s nachts wakker van gerommel in mijn buik. Toch viel ik weer in slaap. de volgende ochtend werd ik wakker met wat krampjes. Ik besloot de badkamer schoon te maken. De krampen werden heftiger en ik moest steeds stoppen met poetsen om de krampen op te vangen. Ik besloot te timen. Mijn man raadde aan even pauze te houden. Samen dronken we thee op de bank. Ook daar moest ik regelmatig even staan om te weeën op te vangen. Ze waren onregelmatig, maar er zaten echt pittige tussen. Na de lunch heb ik toch maar de verloskundige gebeld.

Vier centimter ontsluiting schoonmaken badkamer

De verloskundige kwam en ik had al vier centimeter ontsluiting. Dat was fijn! Ze heeft nog even verder gestript en toen het ziekenhuis gebeld. Ik wilde bevallen in het ziekenhuis in een bevalbad. En ook daarin had ik geluk: de kamer met het bad was beschikbaar dus we mochten komen. Heel relaxt hebben we alles gepakt en zijn we de auto ingestapt. Onderweg werden de weeën een stuk pittiger en kwamen ze ook sneller.

Met weeën wachten in de coronatent

Bij het ziekenhuis vond ik het even wat minder leuk. Ik moest door de regen de hele parkeerplaats over waggelen. Daarnaast moesten we eerst in een ‘coronatent’ wachten om vervolgens doorgestuurd te worden naar de centrale hal. Daar stond ik dan. Ik probeerde zo ’normaal mogelijk’ te doen, maar jeetje, wat duurde het lang. Uiteindelijk mochten we naar de afdeling waar we ons wederom moesten melden. Hè hè, eindelijk mochten we naar de kamer. Lopen was bijna niet meer te doen en de weeën kwamen steeds sneller.

In de kamer pakte ik mijn spullen uit, ging ik plassen en kwamen er meer mensen binnen. Mensen voor het bad, mijn verloskundige met stagiaire en vervolgens een kraamhulp. Het ging een beetje langs me heen, maar ik zag wel dat ze allemaal mijn bevalplan lazen. Dat gaf een fijn gevoel. Verder was er weinig fijns aan wat ik voelde, want die weeën. Wat heftig! Na check van de verloskundige om drie uur bleek dat ik vijf centimeter had.

Bijna mijn man in het bevalbad getrokken

Het bad was klaar en ik ging er in. Heerlijk warm! Door de heftige weeën, vond ik het vinden van een goede houding maar wat lastig. Ik wilde iets stevigs vasthouden, dus ik trok bijna mijn man het bad in. Oeps. Ik besloot te staan en aan mijn man te hangen. Dat ging beter. De anderen stonden achter het gordijn op een afstand en fluisterden af en toe wat met elkaar. Wat ging het fijn zo, het was rustig om me heen en er was geen gedoe aan mijn lijf. Af en toe moest ik even liggen en dan controleerden ze het hartje.

Al snel kreeg ik het gevoel dat het kindje eruit moest. Maar zo snel?! De verloskundige gaf aan dat ik mee mocht duwen. Vanaf toen ging het bizar rap. Ik merkte heel duidelijk dat het kindje zakte, wat zorgde voor een vreselijke pijn. Ik raakte nogal onder de indruk van de heftigheid van de pijn. Dit kan toch niet de bedoeling zijn?, dacht ik even. Maar veel tijd had ik niet, ik moest door. Toen ik dacht dat het hoofdje stond, voelde de verloskundige. Ik voelde wat ze deed en besefte dat het hoofdje nog niet helemaal stond. Shit! Toen het hoofdje uiteindelijk geboren was, vroeg de verloskundige of ik hem zelf wilde aanpakken. Dat wilde ik niet, ik wilde de rest er nu gewoon uitduwen.

Acht minuten persen, onder water geboren

Na 8 minuten persen is ons lieve zoontje Senn onder water geboren. De verloskundige pakte hem aan en hield hem onder water. Ik draaide me om en ging zitten. Ik heb ons zoontje toen rustig uit het water mogen tillen en op mijn borst gelegd. Een heel bijzonder moment. Het duurde even voor hij geluid maakte. Dat vond ik spannend en ik riep dan ook een aantal keer “Hij maakt geen geluid, doet ie het wel?”. Gelukkig begon hij te huilen toen ze hem even flink droog wreven en mocht hij lekker bij mij in bad blijven. Ik keek op de klok en het was tien voor vier. In vijftig minuten was ik van vijf centimeter naar geboorte geaan, inclusief acht minuten persen.

Een prachtige, natuurlijke bevalling

Jeetje wat ging dit snel zeg! De placenta kwam mooi snel (op bed) en ik had weinig bloed verloren. Helaas was ik wel flink gescheurd en ben ik gehecht op de OK. Ik ben goed hersteld en kijk ontzettend goed terug op de bevalling. Iedereen die erbij was vond het prachtig en zo natuurlijk gaan. Daar sluit ik me helemaal bij aan.

Ook je verhaal delen?

Heb jij ook een bijzondere bevalling meegemaakt en wil je die graag met andere mama’s delen? Deel dan je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Verhalen worden anoniem geplaatst. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.