Eindelijk hersteld

Het duurde meer dan twee jaar voordat ik hersteld was van het trauma van mijn eerste bevalling. Ik volgde verschillende therapieën, waaronder EMDR. Maar eerlijk? Wat ik vooral nodig had, was tijd. Gelukkig kreeg ik die ook. En dat hielp. Ik had tijd om alles rustig te verwerken. Mijn tweede bevalling werd precies zoals ik hoopte: thuis, in bad en snel. Alleen het einde van mijn eerste bevalling hoopte ik niet nog een keer mee te maken. Gelukkig is de kans dat de navelstreng bij een volgende bevalling ook scheurt heel klein.

Lees ook: Lisa over haar eerste bevalling: ‘EMDR heeft mij enorm geholpen’

Een langgekoesterde wens

De wens voor een tweede kind was er altijd al. Na een miskraam lukte het alleen niet meteen. Achteraf denk ik dat ik er mentaal nog niet klaar voor was. Na een jaar besloot ik een afspraak te maken voor een vruchtbaarheidstraject. En wat denk je? Een paar dagen vóór die afspraak had ik ineens een positieve test in handen. Ik was zwanger!

Ik wil weer thuis in bad bevallen.

Een van de eerste dingen die ik zei was: “Ik wil weer thuis in bad bevallen.“ Eigenlijk zei ik dat al een paar dagen na mijn eerste bevalling. Daar kreeg ik best wat reacties op. “Weet je het zeker?” vroegen mensen. “Bij Thomas ging het toch mis?” Ja, ik wist het zeker. Ik wilde er alles aan doen om een ziekenhuisbevalling te voorkomen.

Alles bespreken met de verloskundige

Natuurlijk had ik spanning. Niet zozeer of het goed zou gaan, maar meer: ligt ze wel goed? Heeft ze niet in het vruchtwater gepoept? Zijn mijn vliezen niet te lang gebroken? Zulke dingen maken een bevalling ineens medisch. Tijdens de centering afspraken met de verloskundige bespraken we dit uitgebreid. Zij wist precies wat mijn wensen waren en deed er alles aan om me die droombevalling te geven.

De bevalling begint rustig

Met 40 weken en 5 dagen kreeg ik ’s nachts onregelmatige weeën. Toen Thomas naar de peuterspeelzaal ging, verdwenen ze weer. Dat bevestigde voor mij: ik wil hem in de buurt hebben tijdens de bevalling. Zodra ik hem ophaalde, kwamen de weeën terug.

Lees ook: De bevalling: wat doe je met oudere kinderen?

We gingen lunchen met ons gezin zoals het op dat moment nog was; met zijn drietjes. In het restaurant ving ik rustig al wat weeën op. Thuis ging het gelukkig door. We maakten de slaapkamer klaar, zetten het bad op, hingen kerstverlichting op en staken ledkaarsjes aan. De sfeer was heel fijn.

In bad met kerstlichtjes

Rond middernacht kwamen de weeën regelmatig. De verloskundige kwam kijken. Ik ving de weeën op de yogabal op, met een kam in mijn hand. Echt een aanrader, zo’n kam! Door tijdens de wee een vuist te maken met de kam in mijn handen, ontstaat er door de tandjes van de kam druk op speciale drukpunten in je hand, wat helpt om de pijn van weeën te verzachten en je wat af te leiden.

Van te voren wilde eigenlijk geen inwendig onderzoek, maar besloot op dat moment dat ik toch wilde weten waar ik stond. Rond 00.30 uur had ik 3 à 4 cm ontsluiting. Yes, het was begonnen! We gingen naar boven en lieten het bad vollopen.

In bad werden de weeën minder. Het werkte zó ontspannend. Dus hup, er weer uit. En ja hoor, de weeën kwamen direct terug. Op advies van de verloskundige deed ik squats tijdens een wee. Iets té enthousiast; ik deed er minstens drie per wee! Mijn eigen ding was: op en neer lopen op twee meter, ondertussen in de kam knijpen. Zo vond ik mijn rust.

Sereen, rustig en in mijn bubbel

De sfeer was sereen. Iedereen dommelde een beetje weg. Ik kon me helemaal focussen op het wegpuffen van de weeën. Om 04.30 uur weer even toucheren: 4 à 5 cm ontsluiting. Het was niet erg opgeschoten, maar ik voelde geen teleurstelling. Vlak daarna braken mijn vliezen. Per ongeluk, tijdens het voelen van de ligging. Maar dat betekende: nu gaat het snel.

We wisten dat het kon lijken op mijn eerste bevalling, waarbij na het breken van de vliezen de weeënstorm kwam. Dus snel terug in bad.

De geboorte van Rosie

De verloskundige had een voorkeurshouding voor me, vanwege de eerdere problemen met de navelstreng. Er werd gedacht dat de navelstreng nu kort zou zijn. Prima, ik zat toch al fijn.

Je kunt wél op een roze wolk zitten en vanaf het begin genieten.

Niemand, behalve de verloskundige en ikzelf, had door dat ik al in de persfase zat. Om 05.00 uur mocht ik mijn gevoel volgen. En met twee keer persen werd onze dochter Rosie om 05.12 uur geboren. In bad. Thuis. De navelstreng was inderdaad kort, maar het ging helemaal goed.

De placenta kwam snel daarna in bed. We lieten de placenta nog ruim een uur zitten, ondertussen kon ik meteen borstvoeding geven.

Zo kan het dus ook

Wat een verschil met de eerste keer. Alles ging zo anders. De borstvoeding ging goed. Rosie sliep goed. Mijn herstel ging snel. Voor ons voelde het als een openbaring. Zo kan het dus ook.

Je kunt wél op een roze wolk zitten en vanaf het begin genieten. Laat een eerste nare ervaring je niet afschrikken. Een volgende bevalling kan echt helend zijn. Dat gun ik elke moeder.

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal van ongeveer 500-800 woorden via redactie@wij.nl. Extra leuk als je er 2 á 3 foto’s bij doet. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.