“41 weken en een dag zwangerschap op de teller, gingen we naar het ziekenhuis voor een CTG. Na ruim een uur aan het apparaat, konden we weer naar huis. Gelukkig was alles in orde! Het idee was al om in het ziekenhuis te bevallen, maar omdat ik ingeleid zou worden, werd het een moetje. We wilden niet to 42 weken wachten, dus met 41 weken en vier dagen zou de bevalling door middel van een ballonnetje op gang moeten komen. Enigszins gespannen was het wachten op de dag dat we weer terug naar het ziekenhuis zouden gaan.

Gerommel in m’n buik

Op de nacht van 30-31 oktober, één dag voor de geplande datum, werd ik om half één wakker van ‘gerommel’ in mijn buik. Toch maar even het bed uit, naar het toilet en weer gaan slapen. Ik dacht nog: we gaan morgen naar het ziekenhuis, dus dit zal wel niks zijn. Wellicht een beetje last van het eten van gisteren. Om half drie werd ik weer wakker met toch wel meer ‘gerommel’ in m’n lijf. Ik checkte mijn wekker om te zien hoeveel tijd ertussen zat. Zo’n drie à vijf minuten; toch de verloskundige even bellen om te vragen wat ik ermee moet. Zij vertelde me dat het nog te onregelmatig was, dus dat ik een lekkere warme douche moest nemen en terug het bed in mocht gaan. De bevalling is begonnen!

Drie centimeter ontsluiting

Om half zes ‘s ochtends kwam de verloskundige langs om te kijken of ik al ontsluiting had. Wat bleek? Ik zat al op drie centimeter. Ik vertelde haar dat ik zelf snel ter wereld ben gekomen en vroeg me of dat erfelijk zou kunnen zijn. Echt antwoord kreeg ik niet. Ze zei alleen maar: ‘ga lekker in bad zitten, dat ontspant wat. Om negen uur kom ik kijken of de ontsluiting verder is. Ga er maar vanuit dat de kleine rond de middag geboren wordt!’

Dus, ik deed wat me werd verteld, en ging lekker in een warm bad zitten om zo weeën weg puffen. Inmiddels had m’n man de auto al vol geladen om het ritje naar het ziekenhuis te maken. Op een gegeven moment merkte ik dat het heviger werd, door de druk op m’n achterwerk. Ik vroeg ik aan m’n man: ‘hoelaat is het?’ en ik kreeg te horen dat het iets voor zeven uur ’s ochtends is. ‘Je moet haar bellen, nu!’, schreeuwde ik naar hem.

Binnen een kwartier stond ze in de badkamer en ze vertelde dat ze met haar kleding aan was gaan slapen, want het verhaal van snel bevallen had ze toch wel in haar achterhoofd gehouden. Ze checkte m’n ontsluiting en…. Die was al volledig! Wow, dacht ik, dit gaat wel heel snel. De verloskundige vroeg of ik echt naar het ziekenhuis wil, maar daar kwam ik van terug. Dan moest ik het bad uit, aankleden, de trap af, de auto in: nee, hoor. ‘Als het kan, gewoon hier’, zei ik.

Drie persweëen

De verloskundige kwam het hartje checken van de baby (het geslacht was nog een verrassing). M’n man stond in de keuken nog wat kruiken te vullen, toen de verloskundige hem riep dat de baby eraan kwam. Hij rende naar boven en pakte m’n hand vast. Na een aantal persweeën kwam onze dochter om 7:45uur ter wereld in ons eigen bad!

Pak die schemerlamp maar

Nadat de navelstreng was doorgeknipt, werd ik uit het bad gehaald. Op onze keukentafel was een matras neergelegd, waar ze me gingen hechten, want ik was wel wat uitgescheurd. Ik op de keukentafel, m’n man met onze dochter op zijn blote borst… De verloskundige vraagt: ‘Is er wat extra licht in de buurt?’. Ik antwoord heel droog: ‘Pak maar een schemerlamp uit het raamkozijn.’

Na 45 minuten zat ik in de hoek van de bank met onze dochter in mijn armen, echt een prachtig moment. Wat een fantastisch mooie ervaring en achteraf gezien was ik zó blij dat we niet in deze corona tijd naar het ziekenhuis moesten. Uiteraard realiseer ik mij goed dat een thuisbevalling ook anders kan lopen en je alsnog naar het ziekenhuis moet en daarom ben ik extra dankbaar dat het allemaal vlot en goed is verlopen.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.