Het is vijf over twee ’s middags. Ik sta op het punt om mijn oudste zoon van school te halen. Ik zwaai nog net mijn schoonvader uit. Die kwam even op bezoek en wilde weten hoe het met mij ging. Ik ben over vier dagen uitgerekend, maar stiekem hoop ik dat de baby eerder komt.

Je moet naar huis komen, NU!

Tijdens het lopen naar school, voelt het allemaal wat onprettig. Ik moet zelfs af en toe stilstaan. Oké, ik denk dat het rustig aan is begonnen. Ik haal ons oudste kind op en ga daarna naar de wc. Ondertussen wordt er aangebeld door een kind dat met mijn zoon wil spelen. Nee helaas, vandaag gaat het niet lukken. Ik wil mijn man om half vijf bellen (dan is hij vrij), maar om half drie lijkt het mij beter om hem huis te laten komen. Het gaat wel erg hard. Gebeld en hij zegt: “Ja als ik dit en dat klaar heb, kom ik eraan”. Ik roep direct: “Nee lieverd, je moet komen. Nu!”

Ik bel daarna mijn moeder voor de oppas, ze neemt niet op, dus dan maar mijn vader. Die is er samen met mijn man om drie uur. Tussen de weeën door heb ik gauw de koffers van de kinderen ingepakt. Mijn vader heeft niet door dat ik al zo erg in de weeën zit. Om half vier gaat mijn vader weg. Ik bel de verloskundige. Ze heeft mijn dossier niet bij de hand, ze stelt wel duizend vragen voor mijn gevoel. “Ik heb hier geen tijd voor, kom nu!”, bijt ik haar toe.

Na twee keer persen wordt meneer geboren

Het is 15.45 uur en ik zit op de wc. Mijn man heeft inmiddels de gordijnen op de gang dichtgedaan. Ik vraag hem om op te ruimen en handdoeken klaar te leggen. Dan krijg ik persdrang. Man in paniek. Ik moet het van hem ophouden, want de verloskundige is er nog niet.

“Rustig blijven, anders raak ik ook in paniek”, roep ik naar hem. Ik probeer zo zen mogelijk te blijven. Mijn vliezen breken en gelukkig is mijn vruchtwater helder. Na twee keer persen wordt meneer geboren en manlief pakt hem op. Hij wrijft over zijn rug en onze zoon begint te huilen.

We wikkelen hem in een handdoek en doen een poging naar de kamer te lopen. Gelukkig is de navelstreng lang genoeg, want die hangt onder mijn benen door. Misschien was dit nog wel het lastigste van de hele bevalling. We moeten er ineens heel erg om lachen. Eenmaal in de woonkamer doen we een high five. Dit hebben we toch maar even met zijn tweeën geflikt!

Verloskundige en opa zijn te laat

Om 15.57 uur is onze zoon geboren. Tien minuten later arriveert de verloskundige. Ook mijn vader komt ons huis binnen en die is in shock. Hij dacht dat we belden om te vertellen dat we naar het ziekenhuis moesten. Maar nee, hij is toch echt voor de vijfde keer opa geworden!"

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.