Ik was 35 weken zwanger en we hadden net de sleutel gekregen van ons nieuwe huis. Haast was geboden, dus mijn man heeft samen met mijn vader als een stel idioten het hele huis geschilderd. Vijf dagen later woonden we er, weliswaar tussen de dozen, maar toch. Een hele prestatie! Ik voelde toen snel moe, maar verder prima.

Moe tijdens einde zwangerschap

Na twee weken plofte ik op de bank, ik kon op dat moment echt even niets meer doen. Een paar dagen later liep ik de trap af en, ik weet nog steeds niet waardoor het kwam, ik viel van de trap. Ik gleed zo een aantal treden op mijn kont naar beneden. Gelukkig kwam ik op mijn kont ook terecht. Van de schrik werd ik erg misselijk en begon te huilen, stiekem deed het toch ook wel pijn. Vervolgens ben ik op de bank gaan liggen, kijken of alles goed was met onze dame. Ik was blij toen ik haar voelde schoppen. Na een telefoontje met de verloskundige, werd er besloten dat ik niet hoefde te komen, omdat ik die avond toch een afspraak had staan.

Tijdens het consult ‘s avonds was de sfeer goed en grapte we wat af. De controles waren verder goed. Mijn man zei tegen de verloskundige: ‘Ze kan dan wel pas over 2,5 week uitgerekend zijn, ze komt dit weekend, ik weet het zeker! Op mijn verjaardag én die van mijn schoonmoeder!’. ‘Gezellig!’, antwoordde de verloskundige, ‘het lijk me sterk, maar als het zo is, ik ben dit weekend ook aan het werk.’

Slijm en bloed verloren zwanger

Die zaterdagochtend erna ging ik naar de toilet en zag dat ik wat slijm en bloed was verloren. Vreemd, dat had ik nog niet eerder gehad. Ik dacht er verder niet veel van, het kan alles en niets betekenen.. En daarnaast wilde ik ook nog niet bevallen. Hoe bijzonder het ook is; papa, oma en dochter op dezelfde dag jarig, liever gaf ik haar een eigen dag. In de ochtend kwam er bezoek voor mijn man en ik merkte dat ik wat krampen had. Voorweeën of weer een paar harde buiken? Gewoon rustig aan doen, dacht ik.

Die middag hadden we een verjaardag van een vriendin en onderweg daar naartoe, moest ik stoppen tijdens een kramp. Vreemd vond ik het maar weer, maar zolang het er maar één was, zal het wel goed zijn, toch? Tijdens die verjaardag werden de krampen toch wel vervelender. Ik kon me soms slecht concentreren op het gesprek en het taartje heb ik in veel etappes gegeten. Na anderhalf uur hebben we toch besloten weer naar huis te gaan.

Krampen om vijf à zes minuten

We zouden ‘s avonds uiteten gaan met mijn moeder, omdat de verjaardag van haar en mijn man te vieren. Maar gedurende de dag heb ik aangegeven dat ik het niet zag zitten. Ik besloot ‘s middags dat het maar een afhaalmaaltijd zou worden, want een restaurant werd ’m nu niet. Toen ik rond 17.00 uur thuiskwam, ben ik op bed gaan liggen om de krampen even te timen. Ze bleken al om de 5/6 minuten te komen dus toch maar even tegen mijn man gezegd dat hij de verloskundige moest bellen. Die adviseerde me om onder de douche te gaan, omdat ze dan kunnen afnemen of juist doorzetten. Onder de douche verder getimed en ze bleken ze om de 3 à 4 minuten te komen en werden ze heftiger. Opnieuw gebeld en ze zou rond 19.00 uur even langskomen.

Nadat ze me een tijdje geobserveerd had en we hadden gesproken besloot ze om 20.00 om te kijken of ik ontsluiting had. En dat bleek 3 centimeter. Gefeliciteerd, zei ze, je bent aan het bevallen. Hierna werd alles snel heftiger. Ik kreeg buik, rug én beenweeën en met name die laatste bleken lastig op te vangen. Tussendoor ging het gelukkig wel heel goed en had ik mooie rustige pauzes. Ik kon de weeën verder heel goed opvangen, tijdens elke wee hield ik vol; deze wee komt nooit meer terug!

Bevallen in bad in kraamhotel

Twee uur later waren we na een korte, maar vervelende rit bij het kraamhotel. Om 22.00 bleek ik op 5cm te zitten. Al snel in het kraamhotel hebben we het bad gevuld en heb ik in bad de weeën op kunnen vangen, heel fijn want ik raakte mijn beenweeën hier goed kwijt. Rond 00.00 uur werd alles wel heel heftig en had ik mijn lichaam nog slecht onder controle, ik bleek op 9,5 centimeter te zitten en ze vroegen of ik uit bad wilde komen, maar dit zag ik totaal niet zitten en ben dus in bad gebleven. Mijn moeder gaf toen ook aan dat het 00.00 uur was geweest, dus ons meisjemocht komen!

Om 01.00 uur kreeg ik ineens persdrang en na controle bleek dat ik op volledige ontsluiting zat en dus mocht gaan persen! Godzijdank, maar wat had ik dat onderschat. Tijdens de laatste paar keer persen riep ik dan ook heel hard dat haar neus gewoon niet meer ging passen. Haha! Uiteindelijk kwam ze om 01.51 uur ter wereld. De verloskundige draaide haar onder water om en ze had haar ogen wijd open naar ons gericht. Toen ze uit het water kwam was ze heel rustig en jammerde een beetje. Er werd een doek over haar heen gelegd zodat ze niet teveel afkoelde. Alles bleek helemaal dik in orde te zijn met onze kleine meid, 2800 gram en maatje 44 was te groot. Maar wat een intense liefde een wonder. En was ze toch bijna op de verjaardag van papa en die van oma geboren!

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.