De laatste zwangerschap was een echt kadootje. Er zit namelijk twaalf jaar verschil tussen mijn oudste en deze zwangerschap. En omdat ik het al twee keer eerder had meegemaakt, dacht ik: ach, komt wel goed.

Extra controle tijdens zwangerschap

Mijn eerdere zwangerschappen en bevallingen liepen namelijk heel voorspoedig. Ik voelde me goed, had weinig klachten. En toch had ik op de een of andere manier aan het begin van mijn laatste zwangerschap al het idee dat deze keer allemaal nét een beetje anders zou gaan. Dat begon al tijdens de zwangerschap: ik ben meerdere keren naar het ziekenhuis geweest voor een extra controle. Dan voelde ik de baby niet of had ik weeën.

Baby lag naast bekken

Toen ik 38 weken zwanger was, ging ik naar de verloskundige voor een controle. Ze bleef maar voelen, en zei toen dat ze even een echo wilde maken. Dat kon gelukkig bij hen op de praktijk. Daar zag ze dat mijn kindje met haar hoofdje net naast de bekken lag, zo kon ze niet geboren worden. Maar dat was gelukkig geen probleem, zo werd mij verteld. Ze zouden de volgende dag in het ziekenhuis het hoofdje met weinig tot geen moeite zo ín het bekken kunnen draaien.

Die nacht lag ik in bed en braken mijn vliezen, zo rond half 1. Ik ben gaan douchen en mijn man belde de verloskundige. Ze kwam er direct aan en gaf aan dat we meteen naar het ziekenhuis moesten.

Dwarsligger en weinig vruchtwater

Eenmaal in het ziekenhuis zagen ze op de echo dat mijn baby nog wat dwarser was gaan liggen, en dat er nog maar weinig vruchtwater over was. Maar inmiddels waren ook de weeën begonnen. Toch gaven de experts het een goede kans: ze dachten dat ze haar nog konden draaien. Ik vertelde meteen dat ik niet wilde bevallen als de baby in stuitligging lag, dus ze moesten dan een driekwart rondje draaien, in plaats van slechts een klein stukje.

Weeënremmers

Ik kreeg weeënremmers en daarna begonnen ze met draaien. Wat deed dat veel pijn, zeg! Het voelde ook zo verkeerd. Na enkele pogingen zijn ze gestopt, want ze voelden te veel weerstand. Ook voor mij voelde wat ze deden absoluut niet goed, dus kreeg ik een spoedkeizersnede. Vanaf het moment dat dit in werking werd gezet, ging alles heel snel. Slechts een half uur later was ik moeder van een prachtig meisje.

Spoedkeizersnede

Toen ze haar uit mijn buik haalden, werd duidelijk waarom ze haar niet konden draaien. De navelstreng zat om haar nek en was ook in het vlies vergroeid, waardoor hij heel kort was. Als ze door hadden geduwd, was ze gestikt en een stuitbevalling had ze waarschijnlijk ook niet overleefd. Ik ben maar wat blij met deze keizersnede. Eind goed, al goed!

Ook je verhaal delen?

Heb jij ook een bijzondere bevalling meegemaakt en wil je die graag met andere mama’s delen? Deel dan je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Verhalen worden anoniem geplaatst. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.