Het bevallen van mijn eerste gebeurde met 41 weken en 3 dagen. Ik werd donderdag op vrijdag wakker van weeën, deze zette helaas niet door, vrijdag op zaterdag hetzelfde verhaal. Ik was er zo flauw van, ik zette muziek op en ben een soort van dansend door de woonkamer gegaan. De weeën staken weer op.

De baby poepte in het vruchtwater

Mijn vriend belde de verloskundige en we spraken over een uur af in het ziekenhuis, ze brak mijn vliezen en de baby bleek gepoept te hebben. Mijn eigen verloskundige vertrok, wat heb ik gehuild, en het ziekenhuis nam het over.

Inmiddels was het zaterdagavond laat en had ik sinds donderdag op vrijdag niet meer geslapen en gegeten. Ik kreeg een weeënstorm en het opvangen ging niet meer, waar ik vooraf zei geen pijnstilling te willen, vroeg ik er toch om. Er werd niet moeilijk over gedaan en de anesthesist werd uit zijn bed gebeld.

Pijnstilling tijdens bevalling

De prik werd gezet en ik heb kennelijk de liefde meerdere malen verklaard aan de anesthesist en zijn assistent. Even bijkomen was er niet bij, onderweg terug naar de verloskamer begonnen de persweeën en ik mocht aan de slag!

Bij elke keer persen kwam de baby een klein stukje naar beneden, maar schoot ook weer omhoog. De verloskundige riep de gynaecoloog erbij, de baby lag met het gezicht naar boven en kon de draai niet maken. Ik moest de persweeën ophouden en op mijn zij liggen, persweeën ophouden? Hoe in vredesnaam?!

Absoluut géén keizersnee

Dit heb ik een kwartier vol weten te houden en toen nam mijn lichaam het over. Je zag mijn buik gewoon samentrekken en persen. De vacuümpomp werd erbij gehaald, eerste poging, mis, tweede poging, nog niet. Ik was zo moe, ik kon niet meer. De gyneacoloog ging bellen. “Spoedkeizersnede”, hoorde ik haar zeggen.

Toen raakte ik in paniek, ik wilde alles behalve die keizersnee! Ik zei dat ik het nog één keer wilde proberen. Ze hadden al twee knippen gezet en dat vond ik meer dan genoeg. Alles op alles gezet, die wonderlijke oerkracht deed zijn werk en jawel … het is gelukt!

Een zoon of dochter?

Baby op mijn borst en toen de verloskundige na een paar minuten naar de naam van de baby vroeg, realiseerden wij ons pas dat wij nog niet eens wisten of wij een zoon of dochter hadden gekregen. De verloskundige tilde de baby op om te verzorgen en liet ons zo zien dat wij een prachtige dochter hadden gekregen. 26 hechtingen rijker, maar het was het allemaal meer dan waard.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.