Zoals waarschijnlijk iedereen die voor het eerst moeder wordt, hadden we een prachtig geboorteplan gemaakt: het moest een superromantische thuisbevalling in een warm bad worden. Mijn zwangerschap verliep ook erg goed, dus ik dacht ook echt dat dat wel ging lukken.

41 weken zwanger

Nadat wij de 40 weken waren gepasseerd en onze baby nog niet was ingedaald, begon het besef wel dat mijn bevalling waarschijnlijk anders zou lopen. Dat bleek uiteindelijk ook het geval. Rond de 41 weken begon ik minder leven te voelen en moest ik een aantal keer voor controle naar het ziekenhuis. Daar bleek alles gelukkig steeds goed. Maar, ik bleef de baby minder voelen en was inmiddels de 41 weken al gepasseerd.

Bevalling inleiden

Uiteindelijk moest ik in het ziekenhuis blijven en werd ik ingeleid. Eerst een ballon, die had niet veel gedaan. Toen pillen, oraal en vaginaal. Na 4 dagen deed dat uiteindelijk genoeg om mijn vliezen te laten breken. Daarna werd ik direct aan weeënopwekkers gezet, waardoor ik meteen in een weeënstorm belandde. Ik vroeg direct om een ruggenprik.

Ruggenprik

Gelukkig werd de ruggenprik direct goed gezet. Ik voelde er zelfs niets van en het deed wonderen, want ik kon zelfs nog even slapen. Na een tijdje zat ik eindelijk op de 10cm ontsluiting. Maar omdat ons kindje nog niet ver genoeg gezakt was, moest ik op mijn zij gaan liggen en mee persen. Dat heb ik anderhalf uur gedaan, maar had niets gedaan.

Persen tijdens bevalling

Volgens protocol moest ik daarna weer gaan persen, want die kleine moest eruit. Ik heb bijna 2 uur geperst, maar er gebeurde helemaal niets. Het voelde voor mij alsof ik alles verkeerd deed en bovendien was mijn energie om door te gaan op. Ik was kapot en zag het niet meer zitten. Toen ik hoorde dat ze nog wilden wachten, heb ik geschreeuwd dat ze mij open moesten snijden en de baby eruit moesten halen.

Kiezen voor keizersnee

Gelukkig werd daarnaar geluisterd, binnen 20 minuten was ik op de OK. Omdat het midden in de nacht was, werd er alle tijd voor mij genomen. Alles werd me goed uitgelegd en ik werd op mijn gemak gesteld. Er werden grapjes gemaakt en de sfeer was goed. Het was een team van alleen maar vrouwen, dat voelde goed. Ik voelde me gehoord en begrepen.

Na de keizersnede mocht ik onze zoon direct vasthouden. Het was zo’n mooi moment, het maakt me echt niet uit op welke manier de baby uiteindelijk op de wereld is gekomen. Hij was en is prachtig en ik word elke dag meer verliefd op hem. Mijn vrouw heeft mij op alle fronten zo goed gesteund, terwijl het voor haar ook niet makkelijk was. Ik vind het bijzonder dat ze zo kalm is gebleven en ben mega trots op haar.

Toen ze de operatie begonnen waren, werd me verteld dat het mij nooit was gelukt om vaginaal te bevallen. Onze zoon keek namelijk een beetje opzij. Ik ben trots op mijn keuze en ook al was dit geen thuisbevalling in bad, dit was in the end de beste keuze voor ons beide.

blij met keizersnee

Dus nee, het was absoluut niet wat ik voor ogen had. Het werd in plaats van die warme setting thuis zes dagen in het ziekenhuis met een ruggenprik en keizersnee, maar dat is helemaal oké. Ik heb een supergoed herstel gehad en ben nu stiekem wel blij dat ik een keizersnede heb gehad.

Ook je bevallingsverhaal delen? Stuur je verhaal naar redactie@wij.nl o.v.v. Mijn bevalling. Bij publicatie neemt de redactie contact met je op. Anoniem plaatsen is mogelijk.