“Ben je morgen thuis? Ik wil dan langskomen om je nog te zien voordat de kleine zich meldt”, vraagt mijn moeder op de dag van mijn uitgerekende datum (15 november). Ik heb verlof, niet veel gepland staan en vind het een leuk plan. Mijn vader is 15 jaar terug overleden en mijn moeder woont een half uur bij mij vandaan. Samen met mijn broer komt ze met het openbaar vervoer naar mij toe.

We bezoeken een kerstshow in een tuincentrum. We maken daar leuke foto’s met het idee: nog even met mijn dikke buik op de foto. Niet wetende dat dit dus ook de laatste foto’s zijn waarop mijn lieve moeder nog staat te stralen. Die middag wacht ze op mijn dochter die uit school komt. Ze geeft haar een dikke knuffel, waarna ze weer terug naar huis gaat. Tegen mijn broer zegt mijn moeder nog: “De volgende keer als ik hier ben, heb ik mijn kleinkind in mijn armen.” Ze kijkt daar erg naar uit.

Het noodlot

Een dag later slaat het noodlot toe. Mijn moeder wordt erg benauwd en wordt met de ambulance weggebracht. Hartfalen is de diagnose. Ze belandt op de IC en de situatie wordt steeds slechter. Zo slecht dat ze helaas binnen 24 uur na opname komt te overlijden op 64-jarige leeftijd. Wij blijven geschokt en intens verdrietig achter.

Op een woensdag is haar begrafenis en op dat moment ben ik 41 weken zwanger. Ik heb samen met familie alles geregeld om onze lieve moeder het afscheid te geven dat ze zo heeft verdiend. En gelukkig ben ik overal bij geweest. Nu is het wachten op ons wondertje.

Van begrafenis naar bevalling

Die nacht beginnen om 00.45 uur de weeën en om 03.35 uur wordt onze mooie zoon geboren. Ik heb mijn laatste beetje kracht gebruikt om hem op de wereld te zetten. Wat voel ik mij daarna letterlijk en figuurlijk leeg. Ik heb zelfs geen tranen meer. Die zijn gewoon ‘op’. Binnen 24 uur je moeder begraven en je kind op de wereld zetten. Verdriet en geluk liggen zo dicht bij elkaar …”

Ook je verhaal delen?

Heb jij ook een bijzondere bevalling meegemaakt en wil je die graag met andere mama’s delen? Deel dan je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Verhalen worden anoniem geplaatst. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.