“Dit is mijn tweede bevalling. Het idee is om in het ziekenhuis te bevallen, mijn man zou dit graag willen. Mijn hoofd vindt het allemaal wel prima.

Vliezen gebroken

‘s Ochtends om 4.30u breken mijn vliezen. Ik word meteen wakker en geef mijn man een mep: ‘schat, handdoeken pakken, NU’. Hij loopt en vraagt wat er aan de hand is… Wat een prachtige vraag op de vroege ochtend. De eerste bevalling begon met weeën dus dit was even anders. Het vruchtwater is helder, dus wij besluiten de verloskundige in de ochtend te bellen, omdat er nog geen actieve weeën zijn. Zij zou later deze ochtend op visite komen.

Mijn man had voor deze dag met mijn schoonvader afgesproken om naar de mileustraat te rijden. Hij wilde mijn schoonvader afzeggen, maar mijn schoonvader stond erop om tóch langs te komen. En natuurlijk: de verloskundige en schoonvader waren in de ochtend samen in ons huis. Je kunt je voorstellen dat ik niet blij was.

Halfslapen en Netflix

Tegen 13.30 had ik nog steeds geen actieve weeën. Ik balen! Het duurde lang en bij elke wee kon ik mijn inlegkruisje vervangen, omdat er steeds een laag vruchtwater meekwam. Nog altijd helder vruchtwater, yes! Ondertussen hebben we mijn moeder ingelicht omdat zij op onze dreumes Matz zou passen zodra wij naar het ziekenhuis moesten. In de middag wisselden mijn man en ik tussen Netflix en halfslapen. Matz deed toch nog een heerlijk middageditie van 2,5u.

Om 17u nog gegeten, mijn man had even lekker gekookt. En toen waren daar die actieve weeën waar we op zaten te wachten! Om 18u belden we de verloskundige en die kwam later controleren. Volgens mij zat ik toen op zo’n 4/5 cm ontsluiting. Nog niet zo heel interessant en de weeën waren nog goed op te vangen. Voor nu dus nog geen ziekenhuis. We spraken met de verloskundige af dat zij tegen 21.00u langs zou komen voor een volgende controle.

Persdruk

Om 19u was ik er klaar mee, de pijn, de weeën opvangen en het wisselen tussen douche, bed en houdingen vinden. Al hielp mijn man echt fantastisch! We belden mijn moeder, zodat we naar het ziekenhuis konden gaan en we belden verloskundige met het verzoek eerder te komen. Zij was er om 19.45u. Ondertussen kreeg ik een weeën storm en gaf ik aan dat ik enorme druk voelde en dacht dat ik moest persen. Ondertussen kwam er een enorme vloedgolf aan vruchtwater uit. Even een kanttekening: op mijn bed lag geen beschermhoes.

De verloskundige zei: ‘Nou, die persdruk zal allemaal wel meevallen.’ En dat snap ik, de vorige bevalling duurde 11,5 uur, dus ik wist het ook niet meer. Het enige wat ik dacht was: pff, die druk! Ik werd geïnstrueerd te gaan liggen voor controle. Dus ik ging liggen, waarop de verloskundige zei dat ze het hoofdje al kon zien! Ik dacht: Woow! This is happening NOW!

Mijn lichaam deed het werk

Ik kreeg half mee dat de verloskundige mijn man vertelde de verlostas uit de auto te halen. Haha, ellende… mijn man zei: ‘ik ren we even op en neer!’, maar ondertussen nam de druk zo toe, waarop ik naar ik de verloskundige riep dat ze wel echt moest komen om de baby mee op te vangen. Ik ben zelfs tijdens mijn bevalling een control-freak.

Op dat moment moest ik zuchten, maar mijn lichaam deed het werk zelf en mijn buik perste, zonder dat ik controle had. En daar was ze! Om 20.10u. Een klein meisje.
En drie keer raden waar mijn man was? Die stond net in huis terug met de koffer van de verloskundige en hoorde vanaf beneden het huiltje van ons meisje. Hier heb ik stiekem nog vaak aan gedacht en over gelachen. Want het past helemaal bij mijn man! De geboorte van onze dochter."

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.