Twee weken voordat je uitgerekend bent van je eerste baby, test je man positief op corona. Bam, opeens staan alle zorgvuldige voorbereidingen en plannen op z’n kop. Doei geboorteplan, hallo onzekerheid.

Man positief getest op corona terwijl ik bijna moet bevallen

Hij was al een paar dagen niet helemaal fit. Last van spierpijn en vermoeidheid, maar hij had ook flink geklust, dus het was te verklaren. Toen er ’s nachts opeens koorts bij kwam, was het tijd voor een test. Jawel. Corona. De paniek slaat toe, want ik ben over twee weken uitgerekend van mijn eerste kind en opeens komen we in een wervelwind van informatie en nieuwe plannen terecht.

De eerste vraag die in me opborrelt is natuurlijk: ben ik ook besmet met corona en is dit gevaarlijk voor de baby, aangezien die elk moment geboren kan worden? Ik doe meteen een coronatest die negatief is, maar moet er over vijf dagen nog eentje laten doen. Ook krijg ik de opdracht om afstand te houden tot mijn man. Hij moet zich isoleren in de slaapkamer. Iets wat totaal onpraktisch is, want daardoor komen alle huishoudelijke taken weer op mijn schouders terecht, terwijl ik er zo aan toe was om ‘niks’ meer te gaan doen tot de baby komt. Die buik is inmiddels loodzwaar en alleen al iets oprapen van de vloer is een ‘mission impossible’ geworden.

Bevallen met corona: verloskundigen in beschermend pak

Gelukkig krijg ik veel advies van de verloskundige. Zolang ik niet naar het ziekenhuis hoef voor de bevalling, mag mijn man er gewoon bij zijn. Moet ik wel naar het ziekenhuis, dan mist hij de geboorte van zijn eerste kind. En als ik ook positief blijk te testen in de komende dagen dan staan ze aan mijn bed in volledige maanpakken alsof ik aan het bevallen ben van een E.T.-poppetje. Voor iemand die al maanden bezig is geweest met het voorbereiden van een toch wel spannende, eerste bevalling, geeft dit extra veel stress en onzekerheid. Het laatste waar ik aan wil denken, is dat ik moet bevallen terwijl ikzelf hartstikke ziek ben van corona.

Om toch een beetje de kalmte te bewaren stel ik die gedachtes zoveel mogelijk uit en vertrouw volledig op mijn verloskundige en haar adviezen. Zolang ik negatief test en mijn man zijn symptomen mild blijven, komt het allemaal best wel goed. En mocht ik wel besmet zijn terwijl ik moet bevallen, dan ga ik ervanuit dat ik in goede handen ben. En wie weet komt het zelfs juist goed uit, want als we hier nu mild doorheen komen dan hoef ik me in mijn kraamperiode wat minder druk te maken over mogelijke besmettingen want dan zijn we voorop wel even immuun, toch?