Wil je ook de hele dag aan je baby ruiken? Dit is de reden
Als kersverse mama van een zoontje van vier maanden, snuffel ik me suf. Aan z’n nekje, z’n hoofd, z’n voetjes: ik vind alles lekker ruiken. Eerlijk: zelfs z’n poepluiers brengen me niet tot kokhalzen (tot verbazing van mijn vriendinnen). En toen kwam ik een artikel tegen, waaruit blijkt dat de biologie dit zo bepaald heeft.
Hoe bijzonder: Moeder Natuur heeft baby’s een bepaald geurtje gegeven, zodat we hem lekker vinden ruiken. Juist omdat het moederschap zo zwaar is in het begin (slapeloze nachten, een lijf dat niet van jou lijkt, een huilende baby, borstvoeding geven …) is die geur zo belangrijk. Zo houden we nóg meer van ons kind. Een beetje eigen belang ook wel van die kleintjes, want daardoor willen we ze beschermen en voor ze zorgen (de glimlach van een baby werkt hetzelfde. Je smelt toch als je een kind ziet lachen?!)
Ruiken aan je baby
Gek eigenlijk ook. Ik heb soms helemaal niet door dat ik aan m’n baby ruik (ik ben niet alleen toch?). Dan heb ik ‘m vast en hang ik weer in z’n lekker nekkie te snuffelen. Laatst werd ik er door een vriendin op het terras op gewezen. Oeps. Maar nu heb ik dus gewoon een goed excuus en een duidelijke reden.
Poepluiers eigen kind stinken niet
Wat betreft die poepluiers: het ruikt niet naar roosjes, dat kan ik zelf ook nog wel waarnemen. Maar waar vriendinnen half spugend boven de luier hangen van mijn zoontje, vind ik het niet zo erg. Dat is ook gebleken uit een onderzoek; moeders kregen daarin poepluiers te ruiken en ze konden die van hun eigen baby het beste aan. Ook hier geldt: zo kunnen we beter voor ze zorgen.
Cortisol is de boosdoener
Kortom: de geur is niets anders dan een ordinaire tactiek, waar we nÃets tegen kunnen doen (gelukkig maar). Het is een manier om ervoor te zorgen dat cortisol, het stresshormoon, wordt opgewekt. Dat zorgt niet alleen voor stress, maar ook voor medeleven, liefde én een andere geurervaring. Tijdens de bevalling stijgt dit hormoon met 102 (!) procent, dus de geur van je kleintje wordt versterkt. Dat verklaart ook waarom we onze eigen baby zelfs geblinddoekt zouden herkennen. Vernuftig systeempje, die natuur. En wat fijn dat het zo geregeld is. Het zou toch wat zijn, dat we ons eigen kind vinden stinken en daarom niet voor ‘m willen zorgen?!
Dus, moeders, verenig u en snuffel een eind weg - laat die vriendinnen maar kletsen, wij weten beter. Blijkt dus gewoon hartstikke gezond en normaal te zijn.
Ook je verhaal delen?
Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.