Te vroeg geboren #2: 'Mijn dochter in een glazen huis'
Zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen, is ons meisje bij 27 weken te vroeg geboren. Na de bevalling mag ik eindelijk naar haar toe en zie ik haar liggen. Ze heeft een goede start gemaakt en doet het nog steeds goed. Ze ademt zelfstandig en krijgt ondersteuning van een CPAP. Die blaast druk in haar neus en wordt op zijn plaats gehouden door een mutsje. Ik zie twee mini oortjes en twee oogjes, meer niet. Ze krijgt geen extra zuurstof dus dat is allemaal heel knap.
Nadat mijn ouders haar ook hebben gezien, eten we beschuit met muisjes. Iedereen behalve ik. Ik mag nog niets eten, ik zit vol adrenaline en kan niet slapen. Het voelt zo onwerkelijk. Toch breng ik iedereen op de hoogte.
Slapen in een hotel
Dagen gaan voorbij, ik word steeds mobieler en mijn herstel gaat vlot. Maar dan is het woensdag ⊠Ik moet weg uit het ziekenhuis. Er zit een Ronald McDonald Huis naast het ziekenhuis, maar die zit vol. We krijgen een hotel aangeboden.
Daar zit ik dan buiten in mijn rolstoel wachtend tot mijn man er is met de auto. Ik slik. Mijn dochter ligt nog steeds te vechten voor haar leven in het ziekenhuis. Ze lijkt zo ver weg.
De dagen gaan voorbij en na Ă©Ă©n nacht in het hotel mogen we al naar het Ronald McDonald huis. We zitten nu naast het ziekenhuis en leven in een âbubbelâ. De eerste week gaat super. Ons dochtertje wordt de dappere dodo van de afdeling genoemd en laat dag na dag de artsen versteld staan.
Onwerkelijk
Ik kolf me suf en we lopen af en aan naar het ziekenhuis. Alles kost veel energie. Maar dan gaan de alarmbellen af. Ons dochtertje wordt ziek en het gaat slecht. Als we haar bezoeken ligt ze ineens aan heel veel slangetjes en draadjes. Ze krijgt medicatie en wordt goed in de gaten gehouden.
Na een week gaat het beter. We hebben haar een paar dagen niet mogen vasthouden ⊠dat deed zoveel pijn. Andere mensen zorgden voor ons dochtertje en wij keken toe. Ik voelde me op die momenten nog geen moeder en keek soms naar haar zonder gevoel. Ik voelde niks. Ik was leeg. Er lag daar een baby van net 570 gram, waarvan ze zeggen dat ze van mij is, maar ik voel het niet.
Spannende tijden
Het wordt zwaarder en zwaarder en we doen steeds meer zelf. Fijn, maar ook lastig. Als we ons zorgen maken over iets dat we bij haar ontdekken, handelen de artsen gelijk. Op een dag heeft ze erg veel last van haar buik. Die is glazig en staat erg bol. Ze denken aan NEC. Dit is een darmziekte die bij prematuur geboren kinderen veel voorkomt.
Ik begin te zoeken in Google: â1 op de 3 kinderen overlijdt hieraanâ en âals ze NEC heeft moet ze naar een ander ziekenhuisâ. Elke dag als ik wakker word, slaak ik een zucht van verlichting, omdat we niet gebeld zijn door het ziekenhuis. Weer een nacht goed gegaan stel ik mijzelf gerust, nu hopen dat de volgende nacht ook weer goed gaat.
Ga naar vorige deel - volgende deel
Steun onderzoek naar vroeggeboorte
Wist je dat er dagelijks 50 baby’s in Nederland te vroeg worden geboren? Dit heeft een grote impact op zowel het kind als de ouders. Strong Babies is een landelijk initiatief dat zich inzet om vroeggeboorte in Nederland terug te dringen.
Wil jij ook iets doen? Doneer en steun onderzoek naar vroeggeboorte. Of kom zelf in actie.