Ik nam het niet al te serieus en ging terug naar mijn woonkamer om door te werken. Ineens schoot mij binnen dat mijn oma lymfklierkanker had toen ik zelf nog jong was. Ik greep naar de telefoon en mocht meteen langskomen bij de huisarts.

Echo

Eenmaal bij de huisartsenpraktijk was ik gerustgesteld dat er vast niets ergs aan de hand was, maar er werd mij geadviseerd om toch een echo te laten maken. Al snel mocht ik langskomen. Ook de echoscopist vertelde mij dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Ik zat in de auto om weer naar huis te rijden, toen ik een telefoontje kreeg met de mededeling dat ze mij toch wilden doorverwijzen naar een specialist voor verder onderzoek.

Geplande keizersnede

Eenmaal in het ziekenhuis kon ik terecht bij een internist (endocrinologie). Hij vertelde me dat er een punctie afgenomen moest worden. Inmiddels zat ik in de laatste weken van mijn zwangerschap. Omdat mijn zoon in een volkomen stuitligging lag, zou ik bevallen met een geplande keizersnede. De punctie en keizersnede waren op dezelfde datum gepland, dus die eerste moesten we verzetten voor na de bevalling.

Uitslag punctie

Een paar weken na de keizersnede (waarvan ik de pijn volledig had onderschat), mocht ik naar het ziekenhuis voor de punctie. Mijn baby en partner mochten in de wachtkamer plaatsnemen. Wat was dit spannend met onwijs veel specialisten om me heen.

Weer een aantal weken later werd ik gebeld door de internist met de datum voor de uitslag en het verzoek om samen met mijn gezin te komen. We waren met een bos bloemen gereden naar het ziekenhuis om de arts te bedanken, want we gingen er vanuit dat dit de laatste keer was. Ik was immers superjong en de uitslagen waren vast goed!

Tumor in je kraamtijd

Het wachten duurde enorm lang en een uur later werden we geroepen. We namen plaats en ik vroeg heel blij: “Nou kunnen we het verlossende nieuws krijgen?” En toen viel er een stilte … De tranen rolden langs mijn wangen, ik zat nog in mijn kraamtijd en was enorm emotioneel. “Helaas had ik je met goed nieuws naar huis willen sturen”, werd er gezegd.

Het was een tumor. Uit de uitslagen van de punctie bleek dat ik op niveau drie zat. Niveau een is goedaardig, en zes is kanker. Dit konden ze niet met 100% zekerheid vertellen, omdat de punctie niet duidelijk genoeg was. Ik kreeg twee opties; of ik moest over zes weer een punctie laten afnemen met de kans dat het omsloeg naar kanker of ik zou geopereerd worden.

Operatie

Eenmaal thuis namen we alle opties nog eens door en kwamen we tot de conclusie dat ik voor de operatie zou gaan. Ik mocht naar de chirurg voor verdere uitleg. De chirurg vertelde dat er sprake kon zijn van uitzaaiing, maar ook dat we niet van het slechte scenario moesten uitgaan. Ik kon niet meer positief denken, omdat ik al een paar maanden verder was en ik bang was dat het ernstig zou aflopen.

Kolven

Er werd een datum geprikt en ik heb tot aan de operatiedatum onwijs veel gekolfd. Zoveel, dat de helft naar de vriezer van mijn moeder moest. Ik was namelijk bang dat ik na de operatie niet direct borstvoeding mocht geven, want dat was het enige dat mijn baby kreeg. Voor de operatie gingen we een weekje op vakantie om tot rust te komen van alle negatieve gedachten. Maar ik wilde ook leuke herinneringen achterlaten, voor als het wel mis zou gaan.

Tumor en schildklier

Omdat ik net was bevallen, was mij beloofd dat ik op de dag van de operatie om 18:00 uur naar huis mocht. Ze hebben de tumor goed kunnen verwijderen, samen met de helft van mijn schildklier. Dat is het protocol in Nederland.

Ziek na operatie

De volgende dag ging het niet zo goed. Ik dacht dat het bij de operatie hoorde. De dag erop ging het slechter en drie dagen na de operatie sloeg het in een keer om. Ik werd wakker op een nat matras en zag wit. Ik had zwarte kringen rondom mijn ogen en had voortdurende rillingen. Het enige wat ik nog kon doen was huilen. Toen ik belde met spoedeisende hulp vertelden ze me dat het waarschijnlijk corona was en ik een test moest doen. De uitslag was negatief, maar ik mocht toch niet komen, want volgens de verpleegkundige zou het dan wel een ander virus zijn.

Abces opgelopen

Uren later toen ik wilde opstaan zag ik zwart en plofte neer op de grond. Ik riep mijn man en we gingen samen met de baby naar SEH. Toen ze me daar zagen, werd ik direct in een rolstoel geholpen en kwamen er verschillende artsen langs. Twee echo’s later werd verteld dat ik met spoed geopereerd moest worden, want ik had een abces opgelopen. Mijn partner is naar huis gereden en mijn moeder naar ons huis om voor onze baby te zorgen.

Goed of kwaadaardig?

Ik had gehoopt dat ik mocht wachten op mijn partner, maar helaas moest ik erg snel onder het mes. Eenmaal op de operatiekamer was ik zo uitgeput van alles, dat ik gauw wilde slapen. Nog steeds hadden we geen uitslag binnen van de tumor. Goed of kwaadaardig? Ik kon er niet eens aan denken, omdat in zo ziek was van de abces.

Na de operatie vertelden ze dat alle pus uit het abces was gehaald. Ik moest in het ziekenhuis blijven en mijn baby werd op en neer gereden voor borstvoeding. Ik had ervoor gekozen om bijna geen pijnstilling te nemen, zodat ik door kon gaan met de borstvoeding. Alle afgekolfde melk begon nu wel een beetje op te raken.

Eindelijk genieten

Een later verscheen de chirurg om mijn drain weg te halen. Hij wist mij te vertellen dat de tumor goedaardig was. Oh wat was ik blij! Ik begon direct te huilen, maar dit keer uit blijdschap. Na een antibiotica kuur van vier dagen, mocht ik eindelijk naar huis. We zijn nu maanden verder en ik ben eindelijk onwijs aan het genieten van mijn gezin.