Op één of andere manier dacht ik altijd dat mijn baby vrij nuchter zou zijn. Ik heb echt geen flauw idee waarom ik dat dacht, want ik ben zelf nogal… ehmm….gevoelig! Mijn zoontje dus ook, bleek al snel.

‘Het is een temperamentvolle hoor, die baby’

In het begin vond ik het verschrikkelijk als hij het op een krijsen zetten. Ik voelde me machteloos en wist niet hoe ik hem kon helpen. Inmiddels leer ik hem steeds beter kennen, waardoor ik er ook rustiger op kan reageren. Heel stiekem moet ik er soms ook wel een beetje om lachen. Het is een temperamentvolle hoor, die baby … Van wie zou hij dat hebben?

Eerst komt de pruillip (mijn hart smelt) en dan gaat de volumeknop omhoog. Die wordt niet zachtjes aangedraaid waardoor je oren alvast een beetje kunnen wennen, nee, die gaat gelijk op standje ’knallende oren’. De tranen rollen over zijn wangen. Ik wil NU eten en geen seconde later! Ik probeer nog even mijn pink in zijn mond te stoppen, terwijl mijn man snel een flesje maakt, hij begint fanatiek te zuigen maar o wee als hij ontdekt dat er geen melk uit komt.

Lichaamsgewicht en voeding: ‘ik doe maar wat’

Te dun, te dik… Ik ben pedagogisch opgeleid, ik ben lange tijd gastouder geweest, maar ik moet toch echt regelmatig tot de conclusie komen: ik heb werkelijk geeeeeen idee. Wanneer mijn man vraagt of dit normaal is en alle baby’s dit hebben, kijk ik hem schaapachtig aan, tja… Hoe vaak wij niet geworsteld hebben met die som voor de juiste hoeveelheid voeding: 150 ml per kg lichaamsgewicht. Reken je dan alleen het water of water met voeding? Dat scheelt nogal! Ik heb hier al menig discussie over gevoerd met de jeugdarts: waarom zouden de afmetingen van de maatschepjes niet anders gemaakt worden? Het zou toch vreemd zijn als ze ervan uitgaan dat er elke dag voeding weggespoeld moet worden? Het verdient wel lekker natuurlijk… Zelfs als ik deze blog schrijf slaat mijn brein weer op hol, huh!? Ik betaal me scheel aan biologische flesvoeding, dus echt niet dat ik wekelijks zoveel ml door de gootsteen spoel. Je drinkt het maar lekker op, klein bolletje van me!

Waar de één niets merkt van een sprongetje en de app hem/haar dit moet vertellen, laat onze kleine man dit altijd duidelijk merken en heb ik echt geen app nodig. Wanneer ik het dan toch even nakijk, klopt het altijd.

De mama’s die na een aantal maanden weer aan het werk gaan en hun spruit naar de oppas/opvang brengen en berichtjes en foto’s krijgen van blije, ontspannen baby’s… Hier gaat een dagje naar opa en oma nog niet zonder slag of stoot. Van de week zei ik tegen mijn ouders dat hun een leuke dag te wachten stond, want hij was deze hele week al het zonnetje in huis. Hij sliep enorm goed en als hij wakker was, was hij alleen maar aan het lachen. Toen ik hem op kwam halen bleek hij er een flink potje van gemaakt te hebben, ongeveer een uur slaap en veel huilen. De volgende dag thuis was er niets aan de hand. Hij zal er toch aan moeten wennen, maar het is wel typerend: een gevoelig mannetje.

‘Iemand nog tips?’

Ik ben zo gek geworden op mijn gevoelige, temperamentvolle mannetje. Het maakt hem wie hij is. We leren er steeds beter mee omgaan en thuis hebben we inmiddels een goede structuur te pakken. ‘s Nachts slaapt hij door en overdag slaapt hij tegenwoordig ook goed. Wanneer hij wakker is, vertelt hij (of nou ja, pruttelt hij) hele verhalen met een smile van oor tot oor. Tenzij hij in een sprongetje zit, dan is het een zooitje. Eerst deed ik echt nog mijn best om die structuur vast te houden, maar nu slaapt hij in zijn sprongetjes regelmatig bij mij in bed, in de kinderwagen of op mijn borst op de bank. Niet ideaal, maar het is het wat het is en ik wil maar één ding op die dagen: dat hij slaapt. Gelukkig blijft hij ‘s nachts wel doorslapen (even afkloppen).

Vanwege de Corona is hij zo gewend aan thuis zijn, aan ons en aan weinig andere mensen, dat dit wel voelt als een uitdaging. Nu ik weer aan het werk ga en hij twee dagen naar opa en oma gaat. We hebben besloten het eerst bij één dag te houden tot dit beter gaat en het dan langzaam op te bouwen. We proberen het zoveel mogelijk zoals thuis te doen, maar het blijft nog wel wat lastig. Dus moeders… Tips!?