Wanneer je kind in een sprongetje zit, dan spreken ze van de drie H’s: huilerig, hangerig en humeurig. Wanneer ‘ie ineens opa Waldorf van de Muppets wordt en standaard een dikke frons in zijn voorhoofd heeft, dan weet je hoe laat het is. Wat ik doe op die dagen? Nou, dit.

• Op dit soort dagen loop (nee vlieg) ik om 13.00 ‘s middags nog steeds in mijn pyjama rond en besef ik dat ik nog niet gegeten heb.

• Op dit soort dagen ben ik eindeloos aan het wiegen en troosten, om hem vervolgens héél voorzichtig in zijn bedje te leggen en op het moment dat zijn lichaam het bedje raakt, zet hij het op een krijsen en kan ik weer van voor af aan beginnen.

• Op dit soort dagen besluit ik soms na de zoveelste poging dat het me meer waard is dat hij überhaupt slaapt (op wat voor manier dan ook) en laat ik mijn bed ‘ritueel’ maar varen. Meneer slaapt dan alleen bovenop mij. Hierdoor kan ik de komende anderhalf tot vier uur geen kant meer op. Resultaat: kramp, honger en een volle blaas. Maar ik plas nog liever in mijn broek, dan dat ik het risico neem dat hij wakker wordt. Ondanks dat het totaal niet praktisch is, is dit toch ook een momentje waar ik van blijf genieten. Dat kleine lijfje, het luisteren naar zijn ademhaling, zijn handjes om mijn lichaam geklemd en zijn mondje open vol overgave. Op dat moment vergeet ik even de huilbuien. Wat is hij lief hè? Als hij slaapt…

• Op dit soort dagen loop ik de hele dag in een ondergekotst t- shirt, omdat ik geen tijd heb om een schoon t- shirt aan te trekken. No problem! Tot ik besef dat ik tegenover de postbezorger sta met een ondergekotst t- shirt, twee natte plekken ter hoogte van waar mijn tepels zitten en een krijsende baby op mijn arm. Ja, u ook een fijne dag meneer en bedankt voor het pakketje.

• Op dit soort dagen blijf ik het liefst net iets langer op de WC zitten met de deur dicht. Gewoon even een paar minuutjes voor mezelf.

• Op dit soort dagen verken ik de omgeving, omdat hij op één of andere wonderbaarlijke wijze altijd slaapt onder het autorijden. Dan durf ik de auto niet stil te zetten en word ik soms al zenuwachtig als het stoplicht te lang op rood staat.

• Op dit soort dagen ben ik het soms spuugzat, maar dan kijk ik naar hem en zijn trillende pruillipje en… dan smelt ik. Dan raap ik al mijn kracht weer bij elkaar om er opnieuw voor te gaan.

• Op dit soort dagen ben ik moe, moeier, moeder!

Op dit soort dagen kun je eigenlijk maar één ding doen: je eraan overgeven. Zet al je plannen opzij, want er gaat echt niets van terecht komen. Ik heb wel gemerkt: als ik me er de hele dag over blijf frustreren, wordt het een lange dag. Dus ik laat alles uit m’n handen handen vallen, deze dag staat compleet in het teken van mama zijn. Een les in loslaten. Het valt niet allemaal te plannen, soms (meestal) lopen dingen anders en zullen wij mama’s flexibel moeten zijn. We leren dan prioriteiten stellen.

Op het moment dat ik accepteer dat hij mij vandaag de hele dag nodig heeft, kan ik ook genieten van onze momentjes samen. Hij ontdekt de wereld, hij ontwikkelt en heeft ons daarbij nodig om zich veilig te voelen. Alles is nieuw en wij zijn z’n veilige basis. Hoe mooi is het om dat voor zo’n klein mannetje te kunnen betekenen? Dat is zo’n dankbare taak. Als bedankje voor deze dagen, krijgen we daarna de cadeautjes van de sprong, namelijk nieuwe ontwikkelingen, zoals een dikke, brede lach!