In de weken erna moeten we wennen, maar alles gaat goed. Ik trek er veel op uit en ga veel langs bij mijn werk, een kapsalon in ons dorp. De meiden daar zijn gek op onze knul en ik geniet van alle aandacht die wij krijgen. Heerlijk!

Het vreemde sms’je

Op 21 december belt een collega mij. Een andere collega heeft zich met een vreemd sms’je afgemeld en dat is helemaal niets voor haar. De hele dag krijgen we haar niet te pakken. De onzekerheid wordt steeds groter. En de gedachte dat er iets ernstigs gebeurd is, spookt steeds vaker door mijn hoofd. Niet veel later wordt de nachtmerrie bevestigd. We krijgen te horen dat onze lieve collega en vriendin niet meer in leven is. We zijn er kapot van.

‘Ze is om het leven gebracht’

Het voelt heel onwerkelijk en vol verdriet komen we samen om het nieuws door te laten dringen. Al snel wordt duidelijk dat het hier niet om een natuurlijke dood of ongeluk gaat. Ze is om het leven is gebracht, door haar vriend. We kunnen het nauwelijks bevatten. Vermoord? Wat?!

In de dagen die volgen horen we meer en de nachtmerrie wordt alleen maar erger en heftiger. Ik heb werkelijk nog nooit zo iets gruwelijks gehoord. Dit hoor je alleen op televisie en nu maak ik je het zelf van dichtbij mee. Ik voel me leeg en emotieloos. Ik kan niet meer denken en ben alleen maar boos. Waarom toch?

De impact van iemand verliezen in je kraamtijd

Maar wacht is … ik heb ook een kleine van zeven weken oud, die net het lachen heeft ontdekt en zorgeloos in dat bedje ligt mooi te zijn. Ik kijk naar hem en weet niet waar ik heen moet met mijn emoties, mijn hormonen weten niet wat ze met me aanmoeten. En ik weet niet hoe ik dit moet doen.

Hij is het mooiste dat me is overkomen. Ik ben de gelukkigste mama en tegelijkertijd wil ik me opsluiten en alleen maar huilen. Mijn vriendin is vermoord, de lieve schat die zo gek was op mijn Brody. Iemand verliezen is altijd verdrietig, maar zo onverwachts zoiets gruwelijks meemaken midden in je kraamtijd is moeilijk te bevatten.

Nu, ruim een half jaar later, kan ik pas een beetje relativeren wat er allemaal is gebeurd. Ik gun iedereen een zorgeloze kraamtijd. Met veel geluk en hopelijk geen nare gebeurtenissen. Geniet van alles, ook de kleinste dingen. Het tij kan namelijk zo keren.

Iris: ‘Mijn collega met Brody. We missen je!’

Ook je verhaal delen?

Wil je ook graag je verhaal met andere mama’s (to be) delen? Dat kan, ook anoniem. Schrijf je verhaal op (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl onder vermelding van Gastblog. Wie weet delen we jouw blog binnenkort op de kanalen van WIJ. Let op: we delen enkel verhalen die nog niet elders (online) gepubliceerd zijn.