Al tijdens mijn eerste zwangerschap wist ik het zeker: ik wilde heel graag borstvoeding gaan geven. Na een miskraam en een fertiliteitstraject was onze baby zo’n wonder dat ik er echt voor wilde gaan.

Prenatale en postnatale depressie

In de zwangerschap ontwikkelde ik een prenatale depressie en deze bleef aanwezig na de geboorte van mijn dochtertje Lauren. De borstvoeding was, mede doordat Lauren zo klein was en moeite had met drinken, echt een strijd. Ik heb er echt alles aan gedaan om het te laten slagen en wilde minstens een half jaar voeden. Ik was extreem gericht op Lauren, ik vertrouwde haar aan bijna niemand toe en had haar het liefst de hele dag bij mij.

Ik voelde me tegelijkertijd een slechte moeder: ze was geboren terwijl ik een depressie had, in het ziekenhuis na veel te veel stress, vroegtijdige gebroken vliezen en een hele zware bevalling na een inleiding terwijl wij daar allebei nog helemaal niet klaar voor waren. Daarom wilde ik haar dolgraag voeden, iets waar ik me iets minder een slechte moeder voelde. Gelukkig weet ik nu dat het geven van borstvoeding niks zegt over jou als moeder maar toen was dit voor mij heel belangrijk.

De magie van borstvoeding

Ik kan nu wel zeggen dat de borstvoeding die tijd er voor heeft gezorgd dat ik - ondanks mijn postnatale depressie, echt goed kon hechten met Lauren. Zij was een huilbaby en wilde bijna non stop aan de borst. Door de stofjes die vrij komen tijdens het voeden, ga je je gelukkiger en meer verbonden met je kind voelen en dat heeft mij echt geholpen in die tijd. Ik heb Lauren een jaar mogen voeden. Ze verloor zelf interesse, en op de dag dat ze één jaar werd, weigerde ze de borst.

De zwangerschap van haar broertje Thijn liep een stuk meer ontspannen. Ik voelde lichamelijk veel minder goed dan bij de eerdere zwangerschap, maar psychisch zat ik echt goed in mijn vel. Ik had wel af en toe de angst om opnieuw een postpartum depressie te krijgen. Ook bij Thijn had ik me voorgenomen om borstvoeding te geven. De kraamweken waren fantastisch. Ik nam veel meer tijd om in mijn bubbel met met gezin te zitten en ik zat voor het eerst op een roze wol. Ook de borstvoeding verliep heel makkelijk. Thijn dronk meteen heel goed.

Lees ook: Van moeder tot moeder: ‘Een postnatale depressie is niets om je voor te schamen’

Veel onrust door verborgen reflux

Tot een paar weken later de onrust begon: Thijn begon veel te huilen, sliep amper en had zichtbaar ergens last van. Hij trok de hele dag door grimassen, had veel de hik, rook zuur, slikte veel en was echt geen blije baby. Terwijl we op de momenten dat hij geen last leek te hebben echt een super vrolijk jongetje was. Ik las veel en was ervan overtuigd dat hij last had van verborgen reflux.

We trokken aan de bel bij het ziekenhuis en daar werd mijn vermoeden bevestigd. Het was een zware tijd voor ons gezin. En door mijn gevoeligheid door een een eerdere depressie, ging het snel bergafwaarts met mij. Ik kreeg weer een postpartum depressie. Een hele andere dan bij Lauren. Ik voelde me juist minder verbonden met Thijn en schrok daarvan en haatte mijzelf daarom. Dit keer had de borstvoeding geen positief effect op de hechting.

Ik had echt een haat-liefde verhouding met het voeden. Ik voelde mij gevangen en boos. omdat de borstvoeding Thijn in mijn ogen niet alleen maar goed leek te doen, terwijl ik zo mijn best deed. Het voelde soms ook beklemmend: omdat het allemaal op mij aankwam qua voeden en ik weinig ruimte voor mijzelf voelde. Ik voelde elke dag een constante strijd van gevoelens en emoties.

Gedwongen stoppen met borstvoeding

Na 4 maanden worstelen, ben ik gestopt met de borstvoeding omdat ik dacht dat het Thijn niet hielp én omdat ik er zelf mentaal aan onderdoor ging. Ik denk nu nog wel eens met verdriet terug aan hoe dit allemaal gelopen is. Ik had het dit keer heel graag anders gezien: een onbezorgde babytijd. Maar gelukkig zit het helemaal goed tussen Thijn en mij. Ik heb de “verloren” tijd ruimschoots ingehaald met hem.

Al mijn ervaringen hebben ertoe geleid dat ik een opleiding ben gaan doen tot kinderslaapcoach en inmiddels al ruim een half jaar andere ouders mag helpen bij slaapproblemen bij hun kind. Ik ben voor mijzelf begonnen en voel me dankbaar dat ik dit werk mag doen. Binnenkort start ik met een opleiding tot psychosociaal therapeut zodat ik - naast de slaapcoaching - op een juiste manier moeders kan ondersteunen die rondom zwangerschap en bevalling minder goed in hun vel zitten dan ze hadden gehoopt.

Ik vind het mooi om zowel vanuit eigen ervaring als specialisatie andere moeders (en vaders) mag helpen in de eerste periode in hun nieuwe rol als mama (of papa). Want het is gewoon een heel pittige tijd, of je nou wel of geen borstvoeding geeft. Ik hoop dat mijn manier van werken dit ook een beetje uit de taboesfeer kan halen. Laten we eerlijk zijn: het worden niet voor niks de tropenjaren genoemd.

Eigen kanaal

Op mijn Instagram-account deel ik veel gratis tips over slapen en in mijn werk houd ik zoveel mogelijk rekening met de behoefte van de moeder omdat dit net zo belangrijk is als de zorg voor jouw baby.

Lees ook: Hoe borstvoeding Geertje door haar postnatale depressie heeft geholpen