Regelmatig hoor ik opmerkingen als: “Geniet er maar van, want het is zo voorbij” of “Hou op met groeien!”, “Stop de tijd”, “Het gaat allemaal veel te snel” en ga zo maar door.

Groei & ontwikkeling baby

Zelf heb ik dit in de afgelopen vijf maanden niet zo ervaren. Elke keer wanneer ik merk dat hij goed groeit en zich zo snel ontwikkelt, voel ik blijdschap en trots. Ik geniet daar enorm van. Deels komt dat misschien ook wel omdat ik niet zoveel heb met dat hele kleine. Mag ik dit hardop zeggen? Vast wel. Natuurlijk heb ik van hem genoten, de slaapjes bij mama, het vele knuffelen, maar ik vind het met de dag leuker worden nu hij ouder wordt. De ontwikkelingen, de interactie, het lachen… Het is een echt minimensje met zijn eigen karakter. Heerlijk.

Toch begin ik die opmerkingen nu beter te snappen. Het lijkt wel alsof het vanaf een maand of vier ineens in sneltreinvaart gaat. Wat groei je snel! De co sleeper is inmiddels aan de krappe kant aan het worden, dus meneer slaapt tegenwoordig op zijn eigen kamer. Vond mama dit makkelijk? Nee, maar Lev heeft er totaal geen problemen mee.

Babyvet

Om nog maar niet te spreken over zijn kleding waar hij doorheen schiet. Voor hij alles een keer aan heeft gehad, zijn we alweer een maat verder. Dat geeft mij dan weer een goede reden om te shoppen en… dat babyvet! Daar wil je toch in bijten? Of ben ik de enige? Gelukkig kan hij er om lachen.

Met dik vier maanden kwam ik erachter dat zijn eerste tandje doorkwam. Wauw… nu al!? By the way: hoeveel van die krengen moet hij nog krijgen? Over die twintig tanden en tien sprongen hebben ze het niet hoor, wanneer ze zeggen: leuk, kinderen.

Eerste hapjes baby

Met vijf maanden zijn we heel langzaam begonnen met zijn eerste hapjes. Ik had er zelf niet zo’n haast mee, maar hij keek de happen uit mijn mond en is reuze geïnteresseerd. We hebben geen haast, maar af en toe een hapje voor de lol. Letterlijk, want hij vindt het om te gieren.

Zo zijn er nog een tal van dingen te noemen, dus tja … Het wordt een grote jongen! Wanneer hij moe is of pijn heeft, is hij ineens weer even die kleine baby. Dan herinner ik mezelf eraan: o ja, hij is pas vijf maanden, terwijl ik meestal denk: jeetje, hij is alweer vijf maanden. Wees nog maar lekker klein lieve jongen. Kruip nog maar vaak bij mama met je knuffeltje en je duimpje/speentje. Want ondanks dat het zo hard gaat, blijf je mijn kleine baby.