Ik dacht dat ik het wel kon, moeder worden. Halló, hoeveel moeders waren mij al niet voorgegaan? Die konden het toch ook allemaal? Bovendien wist ik heus wat me te wachten stond, want ik had boeken gelezen, websites afgestruind en vriendinnen ondervraagd. Dus ik wist van de hoed en rand, over dat moederschap. Dacht ik. Maar al snel bleek: ik wist niets, nada, noppes.

Sprong in het diepe

Sorry dat ik nu degene ben die je dit in je oor fluistert, maar moeder worden, dat doe je niet zomaar. Je krijgt er geen opleiding voor en je hoeft er ook geen diploma voor te halen. Nee, moeder worden doe je maar op één manier: door in het diepe te springen. Niet rustig wennen aan water, pootjebaden of watertrappelen: nee, je wordt gewoon, hóp, het diepe in gegooid.

De één leert dat sneller dan de ander. We doen het allemaal op onze eigen manier (gelukkig maar). Soms gaan we kopje onder. Soms krijgen we een slokje water binnen. Het hoort er allemaal bij. Soms ben je zo moe, dat je denkt dat je verdrinkt. Omdat ik dat nogal heftig vond, zomaar in het diepe springen, schreef ik het boek dat ik zelf had willen lezen: een handboek voor jonge moeders, zoals jij. Om je alvast vleugeltjes aan te reiken. Zodat het je wat makkelijker afgaat in dat water en je dat eerste jaar moederschap relaxter doorkomt.

Ik ben inmiddels ruim 10 jaar moeder en maakte speciaal voor jou een klein overzicht van wat je te wachten staat, plus tips om het handig aan te pakken. Vergeet niet: wat je ook doet, geniet ervan, want alle clichés zijn waar. De tijd vliegt. Alles is een fase. En je krijgt er heel veel voor terug. Zet ’m op!

Maak deze fout niet in je kraamperiode

Toen ik net was bevallen, wilde ik van alles. Mijn geweldige baby aan iedereen laten zien en vers gebakken appeltaart serveren, heel veel kekke outfits op mijn dochter uitproberen en daar mooie foto’s van maken, zo snel mogelijk weer in mijn oude spijkerbroek passen, borstvoeding geven, mijn sociale leven en social media bijhouden, misschien eens stiekem een mailtje lezen van mijn werk, mijn huis soppen: ai ai ai.

Fout nummer één was dat! In veel andere landen en in oude culturen, weet ik inmiddels, is men een stuk strenger voor de pas bevallen vrouw. Die mag maar één ding: gestrekt op bed liggen. Om uit te rusten van de prestatie van wereldformaat die ze net geleverd heeft en om op gemak haar kind te leren kennen.

Neem dus de tijd om te herstellen, zéker als je aan prestatie van wereldformaat nummertje twee begint: borstvoeding geven. Dat is een intensief karwei, waarvoor je rust, reinheid, regelmaat en krachtvoer nodig hebt. Keep it calm and simple. Blijf in bed of op de bank, laat iemand anders voor je zorgen, eet gezond (veel groenten, fruit, noten, zaden, zuivel en stukje vlees/vis/vega), drink veel water en kom op krachten.

Tip: Neem jezelf serieus en gun jezelf de tijd om te herstellen. De rest van de wereld komt wel weer, maar nu even niet.

Borstvoeding is geen makkie

Ik dacht: met mijn brede Hollandse werpheupen wordt borstvoeding geven een makkie. Maar dat was totaal niet het geval. Ik kreeg last van kloven, ontstekingen, de hele mikmak. Pas na drie maanden huilen van de pijn, kolven en gedoe ging ik naar de huisarts. Zij, moeder van vier kinderen, keek naar mijn boezem en concludeerde dat mijn huid te licht en gevoelig was.

Dat het nooit zou lukken, omdat mijn dochter mijn huid kapot zou blijven bijten, al ging ik op mijn kop staan. Opgelucht ging ik naar huis. Het lag niet aan mij, niet aan mijn dochter, het had niets te maken met verkeerd aanleggen of stress: het lag aan mijn huid. Dat had ik nog niet eerder gehoord. Zodra ik thuiskwam, vroeg ik manlief om een flesje te maken. Dat vond hij heel gezellig, ik herstelde snel en mijn dochter groeide als kool.

Tip: Lukt het niet? Schakel zo snel mogelijk een lactatiekundige of de huisarts in. Tref je een lactatiekundige met wie je geen klik hebt? Zoek een andere bij wie je je wel op je gemak voelt. Dat mag jij!

Slapen als je baby slaapt

Ik hoopte zo dat mijn dochter na zes weken zou doorslapen, maar helaas - de meeste baby’s slapen pas door als ze zes maanden oud zijn. Zes maanden! Ja, dat is lang en daarom is het wijsheid zo snel mogelijk afspraken te maken over voedingen en nachtrust. Dat deed ik niet en ik dacht ook dat het niet nuttig was om ‘te slapen als de baby slaapt’, maar dat is het dus wel.

Ik vond het zonde van mijn tijd om middagdutjes te doen. Ik vond het niet nodig om op zolder te liggen met oordopjes in om bij te tanken. Want mijn baby ging vast snel doorslapen. Helaas duurde dat acht maanden. Toen was ik zó moe dat ik niet meer dúrfde te gaan slapen, omdat ik wist dat ik toch weer snel wakker zou worden. Dan sliep ik liever helemaal niet. Erg, hè?!

Tip: Geef je flesjes? Dan kan je geliefde je helpen met de nachtvoedingen, maak daar gebruik van! En maak een (uit)slaapschema: gebruik allebei één dag in het weekend om uit te slapen en slaap door de weeks om de beurt op een andere plek/met oordopjes in. Belangrijk daarbij is dat je de baby echt niet hoort.

Op stap met je baby

Met je baby eropuit gaan, kan aanvoelen als een militaire operatie. Wat je allemaal wel niet meesjouwt voor zo’n hummeltje van 50, 60 centimeter, het is bizar! Water, melktorentje, flesjes, extra kleren, luiers, extra spenen, hydrofiel … en dan maar hopen dat je niets vergeet. Want het is echt heel erg vervelend om er pas op visite bij je tante Mien achter te komen dat je de voedingen voor je kind op het aanrecht hebt laten staan.

En echt, het overkomt de besten. Ik zat ooit zonder luierdoekjes om de billetjes te verschonen in een restaurant, stond ooit te zweten van angst op het vliegveld wegens luiergebrek en ben ooit met manlief omgedraaid op de A10 toen we bedachten dat we de hele luiertas waren vergeten. GRRRRRRRR!

Tip: Hang een afvinklijstje aan de koelkast met wat er allemaal in de luiertas mee moet. Handig voor iedereen die de tas vult! Oh, en wat je ook doet, denk nooit: vandaag travellen we lekker light. Zul je zien dat je baby dan nét zin heeft om de ene luier na de andere te vullen.

Handboek voor kersverse moeders

Franke van Hoeven is moeder van Puk en Olle en is freelance journalist voor o.a. RTL Nieuws en EvaJinek.nl. Ze schreef Ik denk dat ik het wel kan, hét nieuwe handboek voor kersverse moeders. Boordevol persoonlijke verhalen, grappige anekdotes van moeders én tips en tricks van deskundigen. Je vindt in dit boek alles wat je wilt weten om je eerste jaar zo relaxed mogelijk te maken. € 20,99.

_