Maanden gingen voorbij en mijn menstruatie kwam maar niet op gang. Na negen maanden opperde mijn vriend dat ik toch maar eens langs de dokter moest gaan. Hier kreeg ik een klein onderzoekje. Door mijn vele klachten vond de dokter het verstandig om langs de gynaecoloog te gaan.

De kans op een natuurlijke zwangerschap was nihil

Na een echo en bloedonderzoek bleek dat ik PCOS had. Ik kreeg meteen te horen dat de kans op een natuurlijke zwangerschap nihil zou zijn en we kregen meteen de vraag of we aan het IVF traject wilden beginnen.

De wereld stond voor mij op dat moment stil. Ik kreeg medicatie om een bloeding op te wekken en ik moest verder op mijn voeding letten. Dat deed ik. Ik at vanaf dat moment alleen nog maar biologisch, veganistisch en zonder kunstmatige kleur, geur en smaakstoffen. Ik viel in no-time veel kilo’s af.

‘Het zal toch niet?!’

Ondertussen was het 14 februari en wilden wij even ontspannen. We besloten daarom om Valentijnsdag gezellig naar Amsterdam te gaan. Lekker shoppen, uiteten en slapen in een mooi romantisch hotel. Drie weken later begon ik mij een beetje raar te voelen, ’s nachts werd ik wakker van de honger en toen mijn vriend iets hards in mijn borst voelde, was hij die zei dat ik maar een test moest doen.

Ik dacht: het zal toch niet?! Ja hoor, ondanks dat de kans nihil zou zijn, had ik toch een positieve test in handen! Ik had geen menstruatie meer gehad, het was drie maanden nadat we voor het eerst bij de gynaecoloog waren geweest en nu bleek dat we op Valentijnsdag een kind hadden gemaakt. Het was zo onwerkelijk!

Niet zonder slag of stoot

De negen maanden zwangerschap gingen niet zonder slag of stoot, de bevalling was dramatisch en de eerste zes maanden waren ontzettend zwaar. Shane bleek een heftige koemelkallergie te hebben en ook zijn linker teelbal stierf af, waarvoor hij geopereerd moest worden.

Vlak voor zijn eerste verjaardag zaten we midden in de verbouwing voor ons nieuwe huis. Helaas, na ruim zes jaar, liep de relatie tussen mij en zijn papa stuk. Shane is inmiddels twee jaar, een drukke peuter, een gelukkig kind en groeit op met ontzettend veel liefde van iedereen.

Onvoorwaardelijke liefde

Ik had dit alles niet gekund zonder de onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders. Die altijd voor mij en ons klaar staan. Shane heeft de beste opa en oma die er bestaan.

Wij zo dankbaar voor dit wonder en genieten met volle teugen. Ondanks dat zijn papa en ik geen partners meer zijn, kunnen we nog steeds zeggen dat wij een goed team vormen en er alles aan doen om samen goed voor Shane te zorgen en daar ben ik best trots op!

Wil je ook je verhaal of hersenspinsel met andere mama’s (to be) delen? Dat kan! Stuur je verhaal van ongeveer 800 woorden naar redactie@wij.nl onder vermelding van ‘Mijn verhaal’. Als je het leuk vind mag je ook 2 of 3 foto’s meesturen.