• Als ik aan je denk, krijg ik (onbewust) een lach op mijn gezicht die ik er niet meer afkrijg.
• Niets is fijner dan wanneer je lekker ligt te slapen, maar na een tijdje ga ik je missen. Ik kijk uit naar het moment dat ik je uit je bedje mag halen en weer kan genieten van je vrolijke snuitje. Wanneer je dan beneden komt, het licht nog net iets te fel is en je verdwaasd in de rondte kijkt, in je oogjes wrijft, een laatste gaapje doet en dan voorzichtig lacht als je ons ziet. Ik smelt!
• Hoe vervelend het ook is wanneer je overdag niet wil slapen, moet ik stiekem lachen wanneer je in je bedje ligt te huilen en zodra papa of mama om de hoek komt je ineens moet lachen. Hetzelfde met de kap van de kinderwagen. Wanneer hij omhoog staat, huil je en als de kap omlaaggaat en iemand zijn/haar hoofd om de hoek steekt, lach je. En ook al is het slaaptijd: ik kan dan niet anders dan je even knuffelen.
• Je bent mijn grootste, persoonlijke fan! Niemand die zo hard lacht en het uitgilt van plezier om mijn grapjes.

• Wanneer ik je bolle appelwangetjes zie, wil ik maar één ding: kussen!!! Heel veel kusjes!
• Je bent de enige die over me heen mag kwijlen en scheetjes mag laten op mijn schoot.
• Wanneer we neusje- neusje doen en jij met je kwijlbekkie enthousiast op mijn neus begint te sabbelen als je de kans krijgt. Het is echt waar, vieze dingen worden ineens schattig als jij ze doet.
• De wedstrijdjes wie het hardst kan boeren. Wat kunnen er een geluiden komen uit zo’n klein lichaampje. Boeren en scheten als een oude vent!
• Die dikke kleine knuisjes die alles vastgrijpen (en niet meer loslaten, auw…).
• Je bolle buikje, waar ik honderden ‘poepzoentjes’ op geef.
• Je zachte haartjes waar ik áltijd mijn neus in stop (ik kan het niet kan laten).
• Wanneer je één dag in de week naar opa en oma gaat, mama eindelijk een dag voor zichzelf heeft, maar stiekem niet kan wachten om je weer op te halen. Ik geniet zeker van mijn mama- tijd, maar voel ook vlindertjes in mijn buik wanneer ik je weer op mag halen.
• De geluidjes die je maakt zijn zo schattig… Fanatieke verhalen met daarbij alle soorten gezichtsuitdrukkingen. Hoe je je tong en lippen ontdekt en steeds smak- en kusgeluidjes maakt, hoe je fanatiek op je vuistjes en vingers sabbelt.
• Hoe je flink trappelt met je beentjes en in de rondte zwaait met je armpjes.
• Hoe je me indringend aan kan kijken, minutenlang.
• Hoe je na de fles altijd je hoofd in mijn borst begraaft, flink woelt en vervolgens opkijkt met rode wangentjes en slaperige oogjes.
• Hoe je tegenwoordig op je duimpje zuigt. Héél lastig af te leren (ik spreek uit ervaring), maar o, zo schattig.
• Wanneer je ‘s avonds vlak voor je in slaap valt in je eentje ligt te brabbelen en lachen (wat gaat er in dat koppie om?). Papa en ik zeggen wel eens tegen elkaar dat je nog even de dag aan het doornemen bent.
• Wanneer je lekker ligt te slapen met je mondje halfopen en je armpjes wijd.
• Toeschouwer zijn bij de ontdekkingsreis die je elke dag weer maakt.

Hoe kan ik nu chagrijnig zijn met zo’n blij mannetje in huis? Ik lach zoveel met en door jou! Ik ben intens dankbaar dat jij in ons leven bent. Hoe cliché en zoetsappig het allemaal ook klinkt… Vaak probeer ik met mijn blogs taboes te doorbreken. Het gaat namelijk niet allemaal over roze (blauwe) wolken, maar gelukkig vaak ook wel! Waar geniet jij het meeste van? Kom maar door met die zoetsappigheid!