Laten we vooropstellen: ik gun mijn kind het allerbeste (net als iedere andere moeder) en was daarom ook vastbesloten: ik ga borstvoeding geven. Van alle kanten hoorde ik mensen die stopten met borstvoeding geven om allerlei verschillende redenen. Zo moeilijk kan het niet zijn, toch?

Dat oordelen heb ik inmiddels wel afgeleerd

Wat heb ik de afgelopen periode veel geleerd over ‘oordelen’. Je denkt al zo snel iets over de situatie van een ander, maar dat heb ik inmiddels wel afgeleerd. Het is niet zwart of wit. Er zijn zoveel factoren die meespelen, zowel lichamelijk als psychisch.

Veel mama’s zullen het al moeilijk genoeg hebben met de keuze niet voor borstvoeding te gaan of er (zoals in mijn geval) mee te stoppen. Wanneer je dan ook nog eens de moedermaffia over je heen krijgt met allerlei rotopmerkingen kun je je voorstellen dat je daar als kersverse, onzekere new mom niet van opknapt. We mogen elkaar als moeders best wat meer steunen en motiveren!

Allemaal perfecte mama’s

Zowel de mama die de hele dag van haar kleintje geniet en continu bij hem of haar in de buurt is als de mama die er af en toe even doorheen zit en even tijd voor zichzelf nodig heeft. Zowel de moeder die vol liefde de borst geeft als de moeder die vol liefde de fles geeft… Het zijn allemaal perfecte mama’s!

Het leek appeltje, eitje: waar hadden die vriendinnen het over?!

Toen onze kleine eenmaal geboren was, werd hij vrij snel aan mijn borst gelegd. Zo, dat gaat goed! Ook in de kraamweek kreeg ik een hoop tietcomplimenten. Ik hoorde over een mooie, grote aanhap en perfecte tepels om borstvoeding te geven. Nou goed, het zal wel, zij zullen er wel verstand van hebben, dacht ik. Ik had geen pijn, geen stuwing en vroeg me al snel af waar al die vriendinnen het nu over hadden. Appeltje, eitje!

Een aantal dagen later, bleek mijn zoontje meer dan acht procent afgevallen te zijn. Blijkbaar was dit een grens waar we alert op moesten zijn. Later die week werd er besloten dat ik 24 uur moest kolven en de afgekolfde melk in flesjes moest geven, zodat we konden zien wat hij precies binnen kreeg. Hier stond ik niet achter en toen besloot ik er een lactatiekundige bij te halen. Die kon gelukkig al snel langskomen. Er werd een plan gemaakt met bijvoeden, slangetjes en andere gekkigheid.

Slapeloze nachten, onzekerheid en veel tranen

De relaxte momentjes werden ingeruild door hevig borsten masseren, hem continu wakker moeten maken om te drinken, kolven en onzekerheid over of hij wel genoeg gedronken had. Ik kreeg er enorm veel stress van. Slapeloze nachten, onzekerheid en veel tranen. Ik wilde dit zo graag, maar het brak me op. Zowel de verloskundige als de huisarts adviseerde mij te stoppen. Hun argument: je hebt een gezonde zoon, hij kan dat prima aan en er zijn zoveel kinderen groot geworden met flesvoeding.

Borstvoeding én flesvoeding

Maar zo simpel was het in mijn hoofd niet. Ik kon het psychisch niet goed verdragen ermee te stoppen. We weten toch allemaal dat dit de beste voeding is voor een kind? Maar klopt dat eigenlijk wel? Is een gestreste moeder, die humeurig is en weinig energie heeft, maar wél de juiste voeding geeft beter voor een kind dan een vitale, blije mama vol energie en liefde en een flesje? Een vraag die mij steeds meer ging bezighouden. Na een goed gesprek met de lactatiekundige kwamen we erop uit de borstvoeding en flesvoeding te combineren. Kan dat ook nog? Ik had geen idee, maar dit voelde goed! Zo heb ik een tijd lang drie flesjes gegeven en daarnaast drie keer borstvoeding. Dit gaf mij veel lucht en ik voelde me stukken beter. De druk was eraf bij de borstvoedingsmomentjes. Deze tussenstap had ik nodig en heeft me goed gedaan. Uiteindelijk besloot de natuur dat het na zo’n zes weken mooi was geweest en daar had ik, dankzij die tussenstap, ook vrede mee. Ik ben me uitgebreid gaan verdiepen in flesvoeding en kwam bij een biologische variant uit waar mijn partner en ik ons allebei goed bij voelde. Mijn gevoel van falen veranderde in trots dat ik het toch zes weken volgehouden had.

Ik voel me steeds een beetje meer mezelf

Natuurlijk: het had langer gekund als ik daar meer voor gedaan had en meer in geïnvesteerd had en over mijn keuze om te stoppen valt vast iets te zeggen. Natuurlijk zitten er voors en tegens aan en zullen er meer mogelijkheden geweest zijn, maar ik heb mijn gevoel gevolgd en ik ben ervan overtuigd dat dát het beste is wat je kunt doen als moeder. Ik heb er geen moment spijt van gehad en ben enorm opgeknapt. Ik voel me uitgerust, energieker en geniet van de kleine. Ik voel me steeds een beetje meer mezelf.