Die kleintjes veranderen en ontwikkelen zich met de dag. Al die stappen wil ik vastleggen. Waarom is dat eigenlijk? De tijd gaat al snel genoeg! Het is zo leuk om het later terug te zien (ook voor je kind). Ook omdat Lev opgroeit in coronatijd. Hierdoor zien mensen hem minder vaak of zelfs helemaal niet. Met foto’s en filmpjes heb ik het idee dat ze hem toch een beetje kunnen volgen. Maar bovenal; omdat ik gewoon een veel te trotse mama ben!

Mijn social media loopt inmiddels over van foto’s van een bolle baby met ronde appelwangen, tandloze big smile’s en een hoop babyspek. Is dat eigenlijk wel wat ik wil? Mijn eerste reactie is: JA! Maar wanneer ik er langer over nadenk, krijg ik ook twijfels.

Wat zijn de gevolgen van babyfoto’s op social media?

Een nieuwe generatie, een generatie die opgroeit met social media. We kunnen er niet omheen. Ik denk dat veel jonge kinderen niet beter weten en dat het over 20 jaar niet meer dan normaal is dat je jouw baby/kinder foto’s ook online tegenkomt. Wat heeft dit voor gevolgen? Wil ik hieraan meedoen?

We kennen allemaal ook de duistere kanten van het internet. Wat kan iedereen met die foto’s? Ik las onlangs zelfs over ‘digital kidnapping’. Mensen die foto’s van jouw kind stelen. Wie weet worden kinderen later gepest door foto’s die er gedeeld zijn. Misschien is dat overdreven, maar verdient niet ieder kind zijn privacy?

Zou niet ieder kind zelf moeten mogen bepalen wat er over hem online komt te staan wanneer hij daar oud genoeg voor is? Ze hebben er immers niet zelf voor gekozen. Misschien vinden ze het later als ze oud genoeg zijn wel vreselijk dat dit allemaal online staat. We weten inmiddels dat wanneer iets eenmaal online gestaan heeft, het erg moeilijk is het er weer af te krijgen. We hebben het massaal over privacy regel-wetgeving, maar delen ook massaal foto’s van minimensjes die daar zelf nooit toestemming voor hebben gegeven.

Dubbel gevoel

Zelf kies ik er bewust voor alles te delen over mijn leven. Door open te vertellen over mijn processen en kwetsbaarheden motiveer en inspireer ik andere vrouwen. Ik wil af van al die onnodige taboes! Ik was vroeger een onzeker meisje die alleen de zonnige kant deelde. Nu durf ik te zijn wie ik ben en de hele wereld mag dat zien en lezen. Ik heb daar absoluut geen problemen mee, sterker nog het is mijn werk geworden: inspireren, motiveren, delen, coachen. Dat ik nu alles deel is een bewuste keuze geweest, dit was vroeger wel anders. Verdient hij die bewuste keuze niet ook?

Toch vind ik het moeilijk en dubbel, want ik vind het zelf super leuk om andere mama’s te volgen en geniet van alle babyfoto’s en filmpjes, alle tips en tricks. Ik deel zelf veel over zwangerschap, bevallen en het ouderschap op mijn social media. Ik weet dat veel mama’s daar iets aan kunnen hebben. Ik ben blij dat ik dit voor hen kan betekenen, maar is het nog leuk wanneer ik die schattige foto’s er niet meer bij deel?

Minder delen vs niets meer delen: wat is de beste weg?

Voor nu kies ik ervoor om mijn social media niet meer op openbaar te hebben staan. Ook kies ik ervoor geen ‘gênante’ foto’s te delen, bijvoorbeeld te blote foto’s. Ik ben minder gaan plaatsen, maar helemaal niets meer plaatsen van mijn kind … vind ik toch wel een stap. Ik zou ervoor kunnen kiezen alleen nog onherkenbare foto’s te delen. Ik ben er nog niet over uit, daarom ben ik erg benieuwd naar jullie afwegingen!