Voorheen ging ik naar een vriendin om bij te kletsen, samen te lachen (of huilen) en leuke dingen te doen. Met kids ziet dit er toch net even anders uit. Herken jij dit ook?

1. Ineens moet je alles plannen

Allereerst, het plannen. Mi o my! Dit is misschien wel het moeilijkste van alles. In een wereld van luiers, voedingen en slaapjes een moment vinden dat beide baby’s klaar zijn voor hun playdate is een echte uitdaging. Natuurlijk lopen die schema’s nooit gelijk. Wanneer je dan denkt: we got it, besluit er altijd wel één van de twee baby’s ineens veel langer door te slapen dan normaal. Bye bye plannen!

2. Op pad gaan wordt een volksverhuizing

Maar dan… wat neem je allemaal mee? Een bezoekje aan een vriendin was voorheen zo vanzelfsprekend. Nu lijkt het wel een volksverhuizing. Bepakt en bezakt ga je op stap en wanneer je denkt dat je alles hebt, ben je altijd wel weer wat vergeten. Of je minime besluit vlak voor vertrek nog even zijn of haar outfit onder te spugen of poepen (of die van jou). Hello momlife!

3. Rustig bijkletsen is verleden tijd

Als het dan eenmaal zover is en je komt daar aan (hier wil ik je alvast feliciteren, want je bent echt een heel eind gekomen), je denkt nu lekker op de bank neer te kunnen ploffen om bij te kletsen, help ik je alvast uit de droom. We genieten van de interactie tussen de kleintjes, schieten schattige foto’s en lachen om de capriolen die onze kinderen samen uitspoken. Al snel is er wel één van de kids die een schone luier moet, een flesje wil of moe wordt. Resultaat: koude thee en nog steeds niet bij gekletst. De ene mama staat haar kind in slaap te wiegen en de andere mama is de fles aan het geven. Hi, jij ook hier!?

4. Afspreken met je kind erbij is wennen (vooral wél doen dus)

Afspreken is dus anders, Het is wennen en dat is helemaal niet erg. De eerste keren had ik een concentratie van een goudvis. Ik kon me niet richten op onze gesprekken en ondertussen mijn kind verzorgen en in de gaten houden. Al die prikkels! Inmiddels ben ik daar veel meer aan gewend. Je groeit daarin, waarschijnlijk ook omdat je je kind beter leert kennen. Natuurlijk is het soms hectisch, maar het went.

Er zijn zeker momenten geweest waarbij ik dacht: laat maar. We bellen wel als de kleintjes slapen. Toch realiseer ik hoe belangrijk het is om het wel te blijven doen. Wanneer je het eenmaal doet, blijkt het allemaal wel mee te vallen. Behalve wanneer Lev besluit om de leren stoelen onder te plassen - maar hey - het is een jongetje. Het hoort er allemaal bij. Wanneer we moe maar voldaan thuis komen en samen lekker knuffelen op de bank, ben ik blij dat ik het weer gedaan heb.

5. Laat je verwachtingen los en bekijk het positief

Wat mij hielp is de verwachting loslaten dat ik uitgebreid bij kan kletsen met kinderen erbij. Dit gaat soms gewoon niet. Wanneer je dit echt wilt, kun je beter zonder kids afspreken (ook heel belangrijk!). Natuurlijk kan het meezitten en lukt het wel, maar ga er niet vanuit en voorkom teleurstellingen. Nu ik die verwachting heb bijgesteld, kan ik veel meer van de afspraakjes met kinderen erbij genieten. Het loopt zoals het loopt. Het is mooi om dit met vriendinnen te delen. Ook voor de kleintjes is het leuk. Wij genieten als zij genieten.

De relaties met mijn vriendinnen zijn anders geworden door het moederschap. Ik bekijk het positief. Het is leuk om dit samen met elkaar te ontdekken en te delen en ik ben dankbaar dat ik dit avontuur samen met mijn vriendinnen mag beleven.