Thuis begon ik dingen te merken. Ze vond het lastig om te drinken, maar wij dachten dat dit kwam doordat ze in het vruchtwater had gepoept. De kraamverzorgende gaf haar met theelepeltjes wat melk en ik was flink aan het kolven, zodat de borstvoeding goed op gang kwam. Dat ging een paar dagen goed. Mijn dochter had wat meconium, dus er waren absoluut geen alarmbellen die afgingen.

Groen gal spugen baby

Totdat we op zondag raamvisite (vanwege corona) zouden krijgen en ik de hele tijd een lusteloos meisje zag wat constant groen gal spuugde. Ik had in drie kwartier al drie verschillende truitjes aangetrokken, omdat ik wilde dat ze er leuk uit zou zien voor de visite. Na de raamvisite toch maar even met mijn man overlegd en mijn moedergevoel zei dat het niet goed was. We belden de verloskundige.

Baby in ambulance met loeiende sirenes

Na ons overleg over-en-weer, moesten we een foto van haar ondergespuugde truitjes sturen naar de verloskundige. Zij zou die dan ter controle naar de kinderarts sturen. En wat ik vermoedde bleek waar: dat werd een ritje naar de spoedeisende hulp. Daar aangekomen werden er allerlei controles uitgevoerd en kreeg ze infusen, maar we kregen vooral heel weinig informatie. We moesten door naar het ziekenhuis, ons meisje in een ambulance met loeiende sirenes voor ons.

Röntegenfoto toont buik vol ontlasting

Eenmaal in het ziekenhuis. zijn we Luka 1,5 uur kwijt geweest. We wisten niet hoe het met haar ging, dat kon ook niemand het in het ziekenhuis vertellen. Dit zijn de ergste 1,5 uur van mijn leven geweest. Op een gegeven moment kwamen ze ons halen en vertelde ze dat ze op de kinderafdeling was gebracht. Er was een röntgenfoto van haar buikje gemaakt en daar was op te zien dat ze helemaal vol met ontlasting zat. Ze hebben haar gespoeld en daar knapte ze gelijk van op. Wat was ik blij haar te zien! Ik dacht echt dat ik mijn baby’tje ging verliezen.

Ziekte van Hirschsprung

In totaal moesten we twee weken in het ziekenhuis blijven. Luka is namelijk geboren met de ziekte van Hirschsprung. Een chronische darmaandoening, waarbij ze de ganglioncellen (zenuwen) in een stuk van haar dikke darm mist. Toen ze zes maanden was, is ze geopereerd en hebben ze dat ‘zieke’ stuk eruit gehaald. Ze maakt het nu goed en we zijn super trots op haar!

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.